20 van Alphen

English version in italic

Vandaag de eerste test om te zien hoe het stond met de conditie. De 20 van Alphen, een 20 kilometer lange tocht in en rondom Alphen aan den Rijn. Ik had niet direct een doel, lekker lopen en vooral niks forceren of een blessure oplopen. De start was weer eens een aanfluiting, starten achter de business run is waardeloos. Mensen die niet of nauwelijks kunnen lopen staan en lopen je in de weg, wellicht is dat 1 van de redenen om zulke evenementen te mijden. Echter lopen in een gezellige ambiance en door veel mensen vooruit geschreeuwd worden maakt deze evenementen uniek. Het lopen ging wel lekker, ik liep veel alleen en de wind maakte het niet makkelijker. Ook merkte ik op kilometer 12 al dat ik twee blaren had. De blaren maakte het lopen niet makkelijker maar ik kon de laatste kilometers vrij makkelijk doorstomen. Ik eindigde in 1 uur en 26 minuten. De tijd kan zeker beter maar gezien de fase in het seizoen ben ik wel tevreden ook de blaren hebben me niet harder laten lopen. Ik eindigde in de recreanten divisie op een 20ste plaats van de 619, ook dat is niet slecht.

Volgende loopwedstrijd is op 29 maart, de circuitloop van Zandvoort (12Km).

Met sportieve groeten,

Henry Piek

Today a serious test to see where I stand regarding my running. I decided to do the 20K of Alphen, a race over 20 Kilometers in the City Alphen aan den Rijn. I did not really had any hopes or expectations, I just wanted to see where my body is at this moment. As always the business run started in front of us. It's always hard to start behind people who can't run. After the gun went of I had some problems overtaking slow running people. The running went pretty good although I felt blisters after 12K. Although I had blisters the last part of the race went pretty good. I ended in 1 hour and 26 minutes. Not the best time because I am capable of running much faster. But given the pre season racing and training this is okay for now. In the division for amateurs I ended up as number 20 out of 619 runners.

Next race will be on 29 of March, Circuitrun Zandvoort a 12K race.

Bye for now and safe training,

Henry Piek

Run Rondje Rhenoy 10K

English version in italic

Afgelopen zaterdag stond de laatste wedstrijd van 2009 op het programma. De wedstrijd ging over 10 kilometer langs de Linge. Zaterdagmiddag om 5 over drie werden we weggeschoten. Ik was niet topfit maar besloot de eerste kilometers brutaal vooraan mee te lopen. Na kilometer 2 ging de kopgroep te snel voor me en kon ik niet meer volgen. Adri liep me voorbij en niet veel later, op kilometer 3 kwam ook Rogier langszij. Ik besloot het spoor van Rogier te volgen en liep achter hem aan. Mijn snelle start brak me op en ik kreeg het moeilijk tussen kilometer 7 en 8. Rogier liep van me weg en ook Dirk kwam me voorbij. Rogier volgde het spoor van Dirk en ik probeerde gewoon op zo'n tien meter te volgen. Kilometer 9 verliep makkelijk al kon ik het gat met Dirk en Rogier niet meer dichten. Ik finishte in 39 minuten en 22 seconden. Voor mezelf weer een mijlpaal aangezien ik nog nooit onder de 40 minuten had gelopen.

Ik was zeker te snel gestart, dat heeft me wellicht tijd gekost maar goed ik heb nog niet zo heel veel ervaring op loopgebied dus tevreden mag ik best zijn. Volgende keer weet ik met welke mensen ik mee kan lopen om nog wat over te houden voor de laatste kilometer.

Dit was tevens de laatse wedstrijd van het seizoen, evaluatie volgt en dan zullen we zien wat volgend jaar brengt op sportief gebied.

Henry

Yesterday I had a running race over 10K. The Run started at three. I wanted to race under 40 minutes because that's just some kind of barrier I wanted to crush. My coach told me to start at the front row and just follow the stronger runners. I started running and was able to maintain with the fast guys untill kilometer 2. I lost track of the first group but was able to follow none of my teammates Rogier. On kilometer 7 Dirk catched me and moved up together with Rogier. I could follow and maintained a gap of 10 meters. The last kilometer wend great and I almost catched Rogier and Dirk. I finished in 39 minutes and 22 seconds. I've achieved my goal of finishing under 40 minutes and ended up number 12 out of 117 competitors.

Henry

Race Report Ironman Worldchampionships 70.3

English version in italic

Allereerst excuses voor de gebrekkige communicatie vanuit Amerika. Velen weten inmiddels dat ik na 4uur en 50 minuten gefinished was in Clearwater. De dag begon om 5 uur met het markeren van de armen. Mijn race nummer werd geheel in stijl met stempels aangebracht, de 4 cijfers konden ze maar net kwijt op mijn armen. Nadat ik mijn fiets na had gekeken en de banden op spanning had gebracht was het wachten op de officiele start van het WK. Samen met Sean & Jon hebben we de start gekeken en zijn we later ieder onze eigen weg gegaan. Ieder met zijn eigen ambities. John wilde onder de 4 uur en 10 minuten duiken, Sean onder 4:44 en ik wilde gaan voor 4 uur en 35 minuten.

De wedstrijd bij de professionals werd zoals verwacht tijdens het zwemmen geleid door Andy Potts. Bij de vrouwen was het Joanna Zeiger het die als eerste het witte strand van Clearwater weer betrad.

Zwemmen:
Om 8 uur waren wij (18-29) de laatste groep die te water ging. Het zwemmen was normaal altijd een martel gang maar ik begin er toch steeds meer plezier in te krijgen. In Newfoundland zwom ik nog net onder de 38 minuten, hier in florida in een golvende zee stond ik met 32 minuten weer op het land.

Wissel 1:
Tijdens de wissel van het zwemmen naar het fietsen liep ik richting de rekken met fietsen. Ik pakte mijn fiets en begon te lopen richting de zone waar je op de fiets mag. Ik hoorde iets tikken en kwam er al gauw achter dat mijn snelheidssensor was verschoven. Wellicht had een andere atleet mijn fiets goed geraakt.

Fietsen:
Na 100 meter op de fiets bleek dat mijn snelheid niet gemeten werd. Ik mocht dus gaan fietsen op de cadans. Het parcour was snel en vooral plat. De eerste 45 kilometer liepen als een trein. Op de snelweg zag ik grote groepen samen rijden, iets wat natuurlijk verboden is. Op de weg terug naar de wisselzone stak de wind aardig op en blies deze recht op onze kop. De Memorial Causeway was het laatste obstakel van de tocht. Ik voelde me lekker en had een goed gevoel voor de afsluitende loopproef. Toen ik mijn schoenen los wilde maken verschoot er een spier in mijn been waardoor ronddraaien minder makkelijk werd. Ik reed de wisselzonde binnen en sprong van de fiets.

Lopen:
Het lopen ging al meteen een stuk minder, mijn hamstring speelde bij iedere stap op, een vorm van kramp wellicht. Ik dacht ik loop het er wel uit. Helaas werd het lopen een ware martelgang en kon ik geen tempo maken. Ik werd gepasseerd door mensen en voor mijn gevoel ging het lopen steeds slechter. Na 10 kilometer was er nog steeds de pijn in mijn been terwijl ik toch goed voorbereid was begonnen aan deze wedstrijd. Net na het keerpunt op de 15 kilometer had ik het gevoel dat ik weer aardig kon bewegen.

Ik liep de finish over in 4 uur 50 minuten en 5 seconden. Volgens veel mensen netjes, zelf ben ik minder tevreden en had ik graag harder gegaan tijdens het lopen. We zijn weer een ervaring rijker en zijn toch ergens geweest waar velen nooit zullen komen. Volgend jaar drie kansen om te kwalificeren voor Clearwater want ik wil zeker terug!

Bedankt voor de steun vanuit alle hoeken. Vooral aan die mensen die me financieel steunen en of gesteund hebben, zonder hen zou dit alles niet mogelijk zijn.

Voor nu was dit hem weer, een seizoen met veel mooie belevenissen. Leren van de fouten die gemaakt zijn en werken aan wat punten deze komende periode zodat we in 2009 weer fris en vol goede moed kunnen beginnen aan het nieuwe seizoen.

Henry

English Version

First off my apologise for posting my race report rather late. The communiaction was a bit weak. I was only able to work on my cellphone which I am not used to. Many of you already know I finished the race in 4 hours and 50 minutes. The day started out early at 5 O'clock. They marked my arms with stamps before I had a check over my bike. Together with Sean and Jon we say the Pro's have their start at 6:45. We all had high hopes for the day we prepared so hard for. Jon wanted to finish under 4:10, Sean under 4:44 and I was trying to get around 4:35.

The race started out as expected with Andy Potts coming first out of the water. The woman's race started wit Joanna Zeiger coming first out of the water.

Swim:
At 8 O'clock my agegroup (18-29) started their race. Normally the swim is like a torture for me. I really disliked the swimming part. Somehow I begin to find the swimming nicer everytime I enter a race. In Newfoundland I had a 37+ swim. In Clearwater in a choppy an salty sea I had a 32 minute swim.

Transition 1:
During my transition from the swim to bike I ran towards my bike picked it up and started running towards the mounting zone. After a few steps with my bike I heard something ticking. My speed sensor was bend towards the spokes. I bended it back, propably another athlete hit my bike while getting his.

Bike:
After 100 meters on the bike I did not see my average speed on the computer. I had to ride on rotations wich I find much more difficult. The first 45K went like a train. On the highway i saw big groups of athletes drafting their way back to T2. On the way back up North we had a headwind. It pretty much slowed me down. The memorial causeway Bridge was the last obstacle before making it into T2. Just before I ran into T2 I cramped a muscle in my leg. I wanted to get on top of my shoes and thats when the cramps started.

Run:
Because of the cramp I was not able to pace my run. I thought I would run myself painfree but the pain stayed with me every step. The run became a 21.1 long hell. I was not having the run I trained for. I prepared so good for this race why of all days today? After 15K the pain started to wear off and I was able to move normal again.

I ran across the finish in 4 hours, 50 minutes and 5 seconds. Many people say that's a job welldone. I was not really amused by my performance. I trained really hard on the run and it did not work out hte way I planned it. But the race itself, the atmosphere and the people where great. It's something that will stay with me forever. Many people will never ever get here so I will cherish the moment. Next year three opportunities to qualify again because I really want to go back.

A thanks goes out to those who supported me before, during or after the race. A special thanks goes out to those people who supported me financial without them I would'nt be able to do the things I do.

That was my season so far, a season with highlights. I'll try to draw my lessons from the mistkes that I have made in my first season as a triathlete. In 2009 I will try to get better and have some great races!

Henry

Ironman World Championships 70.3 Clearwater Florida

Beste vrienden/collega’s/familie,

Morgenochtend is het zover en vertrek ik voor een krappe week naar Florida voor de wereldkampioenschappen Ironman 70.3. Het is de laatste triathlon van dit seizoen en een mooie afsluiter van een leerzaam maar bovenal mooi verlopen eerste seizoen als triatleet.
In florida hoop ik bovenal op een snelle race met 3 sterke onderdelen. Waar we dan eindigen zien we vanzelf. Voor achterblijvers die graag willen weten hoe het met me gaat voor en na de wedstrijd zijn er verschillende opties. De wedstrijd zal naar alle waarschijnlijkheid worden aangeboden via livestreams. Ook via de athlete tracker kun je mij volgen, hier staan de tussentijden en de eindtijd vermeld.

De link om dit alles te vinden op zaterdag 8 november is de volgende:
http://ironman.com/events/ironman70.3/worldchampionship70.3

Ook hier op mijn blog zal ik indien mogelijk voor en na de wedstrijd verslag doen van mijn verrichtingen en bevindingen.

het is u ook mogelijk berichten achter te laten op mijn blog of via email aan: henrypiek@hotmail.com

ik ben eventueel bereikbaar op mijn mobiel. het tijdsverschil met nederland bedraagt 6 uur (vroeger). dit betekent dat de start (08:00 uur Amerikaanse tijd) in Nederland om 14.00 uur in de middag is. vanaf maandag 10 november ben ik weer terug in Nederland.

Met sportieve groet,

Henry Piek

ING Amsterdam Half Marathon

Englisch version in italic

Vandaag stond de laatste serieuze test voor het Wereldkampioenschap Ironman 70.3 op het programma, de halve marathon van Amsterdam. In dit voorjaar liep ik mijn eerste halve marathon en liep toen een tijd van 1:31:55 (netto). Mijn doel voor vandaag was finishen onder de 1 uur en 30 minuten, en liever nog onder de 1:29:00 maar als de vorm er niet zou zijn dan gewoon lekker als training de halve marathon afwerken.

Om 14:00 uur werden we weg geschoten en begonnen we aan onze 21,1km hardlopen. De eerste 4 a 5 kilometer zijn een waar slagveld waar het moeilijk is om een goede plek te vinden en lekker tempo te lopen. Er zitten altijd mensen in de weg die heel rustig starten en gewoon in de weg lopen. Gelukkig werd dat na 4 kilometer een stuk minder en kon ik mijn eigen tempo lopen en controleren of ik op schema lag. Op mijn hand had ik de doorkomsttijden voor de 1,5,10,15 en 20 kilometer geschreven. Mijn doel was 4:11 per kilometer te lopen, daarmee zou ik net onder de 1:29:00 uitkomen. De zon kwam er doorheen en het herfstzonnetje zorgde voor warmte, de armstukken gingen af en het lopen ging lekker.

Eigenlijk heb ik nergens een zwak moment gehad en had ik meer last van de echte recreanten die de hele marathon liepen dan van mezelf. Het lichte verval in de laatste drie kilometers zorgde er echter niet voor dat ik mijn beoogde tijd niet zou halen. Bruto liep ik 1:29:55, netto was dit 1:28:45, een nieuw PR en een doel gehaald dat ik mezelf had gesteld aan het begin van het seizoen. Het leverde me een 219e plek op van in totaal 10800 deelnemers. Ik heb lekker gelopen en zeker mezelf niet kapot gelopen dus het ziet er allemaal rooskleurig uit, nu nog 3 weekjes en dan begint het echte werk, het WK in Florida.

Met sportieve groeten,

Henry

P.S. Ik heb de commentaar functie op de blog gewijzigd dus nu zou iedereen een berichtje achter kunnen laten.

Today we had our last serious test before November 8th, Ironman 70.3 Worldchampionships in Clearwater Florida. The half marathon of Amsterdam was a nice test to see how fit we are. In the spring I did the half marathon of utrecht resulting in a 1:31:55. Today I wanted to finish under 1:30:00 and if possible even under 1:29.00. If I wouldn't feel good and the running felt wrong we just had to make a good training out of it.

Around 2 O'clock we started the 21.1K run. The first 4 to 5K was horrible with all the slower people in front of me who where using the whole road. I was glad that after 4 to 5K the road started to clear out and that there was more space in front of me. I started to run my own tempo and was trying to get back on schedule. I wrote the splits I wanted to run on top of my hand. My goal was to run a 4 minute and 11 second per Kilometer pace. With that pace I would dive under the 1:29:00 goal I set myself. The sun made it warmer and I decided to get rid off the armwarmers.

To be honoust I never had a weak moment during my run. I had more trouble with people on aid stations who decided to stop in the middle of the road to grab a cup of water. After 18K the pacing was a bit more difficult but I was able to run a time of 1:28:45. It gave me a 219th place out of 10800 runners. I had a good run and never pushed myself beyond limits so it looks good. I've reached the time goal I set myself and things are looking great. Now only 3 weeks untill The Worldchampionships.

Bye for now,

Henry

I've fixed the problem with commenting so feel free to leave a comment ;)

Update: Fit en de Singelloop

English version in Italic

Het is even stil geweest rondom mij. Vooral het vele trainen, werken en studeren is de oorzaak van de radiostilte. Het gaat allemaal goed met me en voel me sterker worden in alles wat ik doe, dat is dus een positieve vooruitgang. Ook ben ik door al het trainen ruim 4 kilo lichter en hoop ik mijn beoogde wedstrijd gewicht te behalen (69 kg). Na de wedstrijden van Veenendaal en Deil ben ik weer begonnen met trainingsschema’s en trainen bij Vahalis. Daar werk ik maandag avond aan mijn zwemonderdeel en op woensdag aan het looponderdeel. Verder werk ik mijn eigen schema’s af met een duidelijke opbouw richting het wereldkampioenschap in Clearwater.

Afgelopen zondag stond de Singelloop op het programma, een hardloopwedstrijd over 10 kilometer door Utrecht langs de singel. Omdat mijn sport niet alleen bestaat uit lopen en de A2 het gehele weekend was afgesloten besloot ik de fiets te nemen naar Utrecht. Vooral de reactie van mensen was grappig omdat je niet eerst een kleine 40 kilometer gaat fietsen voordat je een wedstrijd gaat hardlopen. En dan is er nog de weg terug die na de wedstrijd moet worden afgelegd. Toch vertrok ik op zondagochtend op de triathlonfiets richting Utrecht. Ik was dus goed warm voor de start van de wedstrijd en samen met een andere atleet verplaatsten we ons in het startvak naar voren tot het hek waar de VIP’s stonden. Ik denk dat er tussen de start en mijzelf een kleine 500 mensen stonden. Na het startschot gingen we ervandoor, de eerste 3 kilometer is niks anders dan mensen inhalen en hopen op minder verkeer in de komende kilometers. Na 5 kilometers kon ik mijn eigen tempo lopen en had ik geen last meer van verkeer. Ik liep een heel gelijkmatige wedstrijd, iets wat positief is. Ik wilde onder de 40 minuten finishen maar door al het verkeer is me dat niet gelukt, ik strandde op 40 minuten en 24 seconden. Net niet het beoogde resultaat maar niet slecht na een zware trainingsweek (ruim 17 uur) en een fietstocht voor de wedstrijd. Ik eindigde als 215e op ruim 3700 deelnemers, ook dat is niet onverdienstelijk als onervaren hardloper.

Verder zijn we voorzien van een nieuw triathlon frame van Cervelo. De komende maanden zal ik deze P2 verder opbouwen waardoor we in 2009 aan de start kunnen komen met een wereldframe van een wereldmerk. Op het Wk zal ik nog fietsen op mijn huidige frame.

Dat was het voor nu even, in Oktober lopen we in Amsterdam nog de halve marathon en dan zit de voorbereiding erop en reizen we vol goede moed af naar Florida voor een mooie wedstrijd.

Met sportieve groeten,

henry

There wasn’t much news on the blog for a while. Because of all the training, my work and my study there was little time to spend on the blog. I’m doing just fine, feeling strong and lost 4 kilo’s of bodyweight. I hope by the time I go to Florida I weigh around 69 kilo’s. After the triathlons of Deil and Veenendaal I started working my schedules again. I also started to train with my new team Vahalis where I attend the swimming and the running. Besides that I follow my own workoutplan.

Last Sunday I had a race in Utrecht. It is called the Singelloop, it’s a running course through the beautiful city of Utrecht. Because my sport does not only consists about running I decided to take the bicycle to Utrecht. It’s about 40 kilometres to Utrecht from where I live. I entered the starting area and worked my way up front until there was a fence. Just before the start they opened the fence and the gun went off. There where about 500 people in front of me. I started running and passed a lot of people during the first 3 kilometres of the race. After the 5K point I was on my way to run under 40 minutes but unfortunately I did not manage to get under 40 minutes. I finished in 40 minutes and 24 seconds. I was placed 215 out of 3700 competitors witch was quite good.

Besides the racing and training I got myself a new triathlon specific bike for 2009. In 2009 I will ride a Cervelo P2 Carbon. I will not be riding the Cervelo in Clearwater, I will use my 2008 bike which I am used to.

That’s the update for now. In October we will run the Amsterdam half Marathon. After that we have had our preparation to Clearwater and we will go there to have a great race.

Bye for now,

Henry

Triathlon Didam 1000m/40km/10km

Afgelopen zaterdag was het weer raak, deze keer in Didam. Mijn laatste testcase voor Canada was een wedstrijd in de vorm van een kwart triathlon. Mijn doelen waren simpel, onder de 2 uur en 7 minuten finishen. Verder wilde ik een gelijkmatige 10km lopen over de vier ronden en gewoon een hele snelle fietstijd realiseren.

Mijn voorbereiding die week was zwaar geweest met een zware duurrit van 5 uur op de maandag gevolgd door een intensieve looptraining op dinsdag. De rest van de week heb ik minder intensief doorgetraind maar ben ik wel in beweging gebleven. Het was dus hopen op goede benen en lekker weer om de laatste wedstrijd voor Canada onder ideale omstandigheden af te werken.

Het was mooi weer in Didam, er stond een matige wind, goed weer om een hoog voorwiel te steken en een dicht achterwiel. Na het inrichten van de wisselzone en wat slap ouwehoeren met andere atleten bekeken we de start van het NK masters op de Olympische afstand. Rob Barel kwam als eerste het water uit, verloor zijn schoen in de wisselzone en kwam daar pas achter toen hij op de fiets wilde stappen. Hij moest helemaal terug de wisselzone in en verloor kostbare tijd. Uiteindelijk werd Rob alsnog eerste.

Zwemmen
Om twee uur was het zover, de kwart triathlon ging van start. Ik had me aan de zijkant van het veld gepositioneerd vanwege de drukte op de smalle startlijn. Aan de zijkant starten is vanwege de drukte een aanrader alleen moet je meer meters maken voordat je in de juiste positie ligt. De start verliep niet onaardig alleen kreeg ik na 300 meter wedstrijd een paar lelijke ellebogen waardoor ik een sloot water binnen kreeg. Ik was even uit mijn ritme en verloor mijn groep. Ik moest hard werken om weer aan te sluiten. Na 700 meter wedstrijd kon ik aansluiten bij een betere zwemmer, in zijn kielzog kon ik mijn krachten sparen voor de rest van de race. Het water uitklimmen werd een sport op zich maar lukte na niet al te veel geklungel.

Fietsen
De wisselzone was lang en de ondergrond was deels ingericht met matten waardoor niet alles even gemakkelijk liep. De wissel verliep snel en ik kon beginnen aan een tijdrit over 40 kilometer. Langzaam aan kon ik tempo maken en haalde ik de eerste atleten in en begon ik aan mijn opmars naar voren. Het parcour leende zich om hard te fietsen, het was hier en daar even oppassen voor bochten met wat zand maar over het algemeen was het een ruim parcours. In de tweede fietsronde haalde ik een groepje stayerende atleten in die aansloten. Ik heb zeker 5 kilometer met een treintje achter me gereden. Zo nu en dan werd ik ingehaald als de motor voorbij kwam. Op kilometer 31 was ik het zat en trok ik de zaak uit elkaar, achter mij bliezen enkele wagonnetjes zich op en de trein werd kleiner. De laatste 3 kilometer werd ik ingehaald door het restant dat de eer wilde om eerder het parc fermee binnen te rijden. We zaten rond een 20e positie in de wisselzone.

Lopen
Mijn wissel verliep goed en het was zaak de vier ronden van 2,5 kilometer met zo min mogelijk verval te lopen. De ronden gingen snel voorbij en onderweg haalde ik nog een teamgenoot in. Ik finishte onder de 2 uur en 7 minuten met 15 seconden over, wederom een doel gehaald met niet al te veel inspanning.

Ik kan dus tevreden terug kijken op de wedstrijd in Didam, ik was slechts 12 seconden langzamer dan de snelste fietser en kon met lopen gelijke tred houden, er zat geen alarmerend verval in de looptijden. Over het zwemmen was ik ook wel tevreden zeker gezien de start en de klappen die ik opliep onderweg. Het fietsen had harder gekund, de eerste ronde was vooral verkennen.

Mijn eindtijd; 2 uur, 6 minuten en 45 seconden.

Over Canada, mijn verblijfplaats, wedstrijdinfo en allerlei handige zaken aangaande Ironman 70.3 post ik volgende week uitgebreide informatie.

Het verhaal: Brian Boyle

Elk jaar wordt er een dvd uitgebracht van de wereldkampioenschappen triathlon te Hawaï. Daar waar je als triatleet droomt om ooit te mogen starten is het voor velen niet eens weg gelegd. Maar stel je eens voor dat je 21 bent, wordt aangereden door een truck die je honderden meters meesleept en niet alleen van je auto een wrak maakt.

In minder dan een seconde veranderen al die zekerheden in je leven in een gruwelijke nachtmerrie. Het overkwam Brian Boyle, een studerende jongen uit Amerika. Naast zijn studie was Brian een sterke zwemmer en spendeerde hij veel tijd in de sportschool. Brian zou lid worden van het zwemteam. Hij zou dit gaan doen, en dat en toen plots was al die zekerheid weg. Één klap en een leven werd (bijna) vernietigd.

Brian’s hart verschoof in zijn lichaam naar de andere kant door de gigantische klap, hij verloor 6 liter bloed, brak en scheurde bijna alles in zijn lichaam. Brian werd afgevoerd naar het ziekenhuis en zou het niet halen. Na 36 bloedtransfusies, diverse operaties waarbij hij in totaal 8 keer een hartstilstand kreeg was hij uiteindelijk stabiel en werd hij kunstmatig in coma gehouden. Elke dag zag hij mensen op de intensive care vertrekken met doeken over hun gezicht, hij kon niet communiceren, bewegen of op een andere manier zijn ouders bereiken. 2 maanden lang duurde het en dat Brian nog leeft is een wonder. Brian revalideerde en stortte zich uiteindelijk op de sport triathlon en met minder dan 2 maanden training volbracht hij de Ironman van Hawaï. Brian is triatleet en een bijzonder persoon binnen de triathlon wereld.

Waarom een artikel wijden aan Brian? Hij is een mooi voorbeeld van doorzettingsvermogen en de wil om te knokken voor het leven. Deze zomer ontmoet ik Brian op Newfoundland en zullen we samen racen om een ticket voor de Wereldkampioenschappen Ironman 70.3.

Triathlon Beesd 500m/22,5km/5km

Afgelopen zaterdag was het zover, de triathlon van Beesd. Voor mij persoonlijk was het de derde keer dat ik meedeed aan dit gezellig en vooral goed georganiseerde evenement. In de aanloop naar de wedstrijd werd me vaak gevraagd waarom ik niet startte op de kwart afstand. Mijn antwoord was altijd dat ik voor een top drie wilde gaan op de achtste afstand. Ik denk dat veel mensen dachten dat het niet haalbaar was en dat ik de concurrentie onderschatte. Voor een top drie plaats moet alles gesmeerd lopen en moet je gewoon heel goed getraind zijn.

Mijn voorbereiding was goed geweest en door mijn derde plaats in Terheijden, twee weken geleden wist ik dat het met de vorm wel goed zat. Ik was op tijd in Beesd om mezelf optimaal voor te bereiden. Ik richtte de wissel van het fietsen naar het lopen in en nam ter plekke mijn race door om niks te vergeten. Op de fiets reed ik richting de wisselzone van het zwemmen naar het fietsen op Mariënwaerd. Daar aangekomen had ik tijd genoeg en kon ik mijn fiets prepareren. Mijn schoenen hingen horizontaal in de clipjes, de helm had ik met elastiek op zijn kop vastgemaakt aan het stuur. Mijn hagelnieuwe Giro bril hing aan de remkabels. Ik pakte mijn wetsuit uit, mijn brilletje en badmuts nam ik mee en liep naar de oever van de Linge waar het allemaal moest gaan gebeuren.

Voor de wedstrijd was er tijd zat om nog even met wat mensen te kletsen en mijn pak goed aan te trekken. Mijn nieuwe wetsuit had ik immers nog nooit uitgetest tijdens een wedstrijd. Na de start van de kwart afstand ging ik het water in en zwom ik wat los om mezelf vast op te warmen voor de wedstrijd.

Zwemmen
Om half drie klonk het startsein en waren we los. Ik had geen optimale start maar vond de aansluiting met de kop van het veld in de eerste meters uiteindelijk toch. Het liep lekker en na een breuk in de kopgroep kon ik aanklampen bij de achtervolgers. Op welke positie precies ik uit het water kwam weet ik niet maar ik was nog goed fit. Na wat geklungel met het koortje van mijn wetsuit ging het pak uit en maakte ik me klaar voor een zware fietstocht.

Fietsen
Ik deed mijn helm en zonnebril op en pakte de fiets van het rek. doordat de schoenen mooi horizontaal hingen kon ik zo op de fiets springen. Ik werd nog door een NTB jurylid aangemoedigd want ik zat er goed bij volgens hem. Het fietsen verliep aardig op het eerste stuk maar toen ik de spoorlijn over gestoken was werd ik opgehouden door een oudere dame in een grijze wagen, het leek eeuwig te duren voordat ze me de ruimte gaf te passeren. Ik werd op de kruising aangemoedigd door heel wat mensen die de moeite hadden genomen te komen supporteren. Richting Culemborg had ik de wind vol in de rug en kon ik heel hard doortrekken, echter de weg terug had ik de wind weer vol tegen en moest ik vol in de remmen voor de Campina truck. Verder verliep het fietsen goed en kon ik aardig tempo draaien en haalde ik hier en daar de mindere fietsers in. Op de havendijk ging ik met de voeten uit de schoenen en reed ik richting de wisselzone op het plein.

Lopen
Mijn fiets werd aangepakt en de schoenen gingen aan. Ik verliet het Parc Fermee met een Gel in de hand en een bekertje water. Ik kreeg door dat ik tweede liep en dat de nummer 1 ruim voor me liep. Ik kon mijn tempo aardig omhoog gooien en begon langzaamaan in te lopen. Op het keerpunt en tijdens het passeren was de afstand te overbruggen maar door een goed geplaatste demarrage kon ik niet dichter bij komen. Het geweld om de derde plaats achter me was ver weg en ik kon vrij gemakkelijk mijn tweede positie vasthouden. Als nummer twee liep ik over de finish op het dorpsplein. Het was grappig te zien dat veel mensen verbaasd waren over mijn prestatie, de speaker wilde nog wat dingen weten ook dat was grappig.

Een tweede plek was meer dan ik op had gehoopt en dus een mooie opsteker! Van hieruit wil ik ook iedereen bedanken die de moeite nam me aan te moedigen en wat foto’s heeft geschoten! Ik heb een superdag gehad en het vertrouwen en de motivatie om in Canada te presteren zijn nu alleen maar groter. Vanmiddag stap ik weer op de fiets voor een duurtraining van ruim 5 uur. Volgende week in Didam een Olympische triathlon, die ik serieus neem maar waar ik niet specifiek voor heb getraind.

Nogmaals bedankt!

Met sportieve groeten,

Henry

2xU Performance Wear

Sponsors vinden in een sport waar weinig media aandacht naar uit gaat is moeilijk. Daarom is triathlon een dure grap vergeleken met andere sporten. Zeker als je bepaalde zaken zelf aan moet schaffen en niet beschikt over sponsoren.

Over het algemeen heb ik niet te klagen en zijn er wat mensen die me graag ondersteunen bij het uitoefenen van mijn sport. Toch geldt dat helaas nog niet voor de kleding en mijn zwemgerei. Triathlonpakjes zijn duur en aangezien je vaker dan 2 keer in de week traint zijn meedere exemplaren geen overbodige luxe. Ik zwem, fiets en loop in de pakken van Ironman Active Wear.

Tijdens de triathlon van Woerden kwam ik erachter dat een Surfsuit niet voldoet aan de eisen van een atleet die mee wil doen vooraan. Mijn pak was niet ontworpen om te zwemmen en was zeker op de Olympische afstand een kwelling voor mijn schouders vanwege het stugge materiaal. Enkele weken geleden heb ik alsnog besloten te investeren in een nieuw pak. Aangezien 80% van alle triatleten zwemt met een wetsuit van Ironman wilde ik iets anders, er zijn meerdere alternatieven die ruim voldoen en die niks onderdoen voor een Ironman pak. Je betaalt immers ook de merknaam. In mijn zoektocht naar een nieuw pak kijk je niet alleen naar een merk maar ook naar de pasvorm van elk wetsuit. Een Ironman pak werd het sowieso niet en ook Orca kon me na een passessie niet overtuigen. Na wat zoeken op het net liep ik tegen het merk 2xU op, een snel groeiend merk in de triathlon wereld. Bij Cyclesports te Druten hadden ze de instapmodellen in vrijwel alle maten op voorraad. Na wat gepast te hebben besloot ik voor de Comp1 te gaan, dit is het best verkochte pak uit hun serie. Na 3 weken wachten was er eindelijk goed nieuws, het pak was binnen!

Gisteren heb ik het pak eens grondig getest in de Linge, een rivier die langs mijn dorp loopt. Ik start altijd bij kennissen voor de deur, ik mag gelukkig gebruik maken van hun stukje land aan de Linge. Vanuit hun landje is het ruim 700 meter naar de brug die Rumpt en Beesd verbind. Normaal is dit echt een brug te ver met mijn surfsuit maar na enkele slagen kwam ik erachter dat een degelijk pak echt lekker zwemt, ik was zo bij de brug en ook de terugweg verliep vlotjes. Eerste test van mijn pak in wedstrijd omstandigheden is over twee weken in Beesd. De vorm is er, nu nog een week vol aan de bak en dat knallen.

Triathlon Terheijden 500m/19km/5km

Vandaag was het voor mij een serieuze test om te zien hoe fit ik ben in de aanloop naar mijn thuiswedstrijd in Beesd. Gisteren had ik het parcour al verkend en dat bleek tussen alle regionale triatleten geen overbodige luxe! De plaats waar het allemaal moest gebeuren was Terheijden, een plaatsje net boven Breda, ydillisch, met een molen en de schans.

Na een goede voorbereiding van de wissel nam ik nog wat tijd te informeren over het parcours, zeker het loopparcour leek op een doolhof. Om 12:15 werden we weggeschoten en was het voor mij zaak als mindere zwemmer niet al te veel tijd te verliezen op de concurrentie. Het zwemmen verliep niet slecht, nog steeds in een surfsuit in plaats van een hightec wetsuit speciaal voor triathlon gemaakt. Ik kon toch vrij rap het water uitkomen en na wat zoeken naar het koortje van de rits was het zover, de wissel, iets waar ik al maanden op train. Ik ontdeed me van mijn zwempak, plaatste de helm op mijn hoofd nam de fiets in de hand alsmede de sportbril en liep richting exit van het Parc Fermee (fietsenstalling). De fiets wipte ik over de balk en ik schoot in mijn schoenen opweg naar de concurrentie die al lang en breed op de fiets zat.

Het fietsonderdeel was zwaar vanwege het slechte wegdek de eerste 2 a 3 kilometers en het was oppassen niks kapot te rijden of uit te glijden over steentjes of zand. Na het vervelende stuk draaide we op een redelijke asfalt strook waar ik kon beginnen aan mijn favoriete onderdeel van de triathlonsport namelijk de tijdrit, het fietsonderdeel. Langzaam kwam ik op toeren en begon ik langzaamaan atleten te passeren. Op het tweede deel van het parcours kon ik volgas gaan en reed ik gemiddeld 44 km per uur, een brommer naast me kon niet harder. De tweede ronde bracht me naar de kop van het veld, het werd tijd om te gaan wisselen. Tijdens de laatste kilometer was ik al uit mijn schoenen en zo kon ik snel wisselen in de wisselzone.

Ik was begonnen aan de loopproef wetende dat er nog ongeveer 6 atleten voor me liepen. Het duurde niet lang voordat ik mijn ritme vond. langzaam liep ik in op de concurrentie en passeerde ik 2 man. Een kilometer later toen ik bijna iemand wilde passeren stapte hij uit de wedstrijd. Achteraf bleek dat hij zichzelf had opgeblazen tijdens het fietsen. Ik had dus nog drie man voor me waarvan ik wist dat de Nr. 1 niet meer te achterhalen viel, deze atleet doet in de Nederlandse top aardig mee en wint vaker zijn wedstrijden. Ik moest me dus richten op het podium en dat lukte. Met een goede en vooral hele snelle laatste ronde lukte het me de derde plaats te behalen en finishte ik slechts 7 seconden achter de nummer 2.

Na mijn eerste plaats in Almere (tijdrit) is dit mijn eerste podiumplek bij een triathlon. Ik finishte in een tijd van 1.00:00, precies een uur. De snelle tijd kwam mede door de lengte van het fietsparcours, deze was een kilometer korter dan normaal.

Deze uitslag geeft me positieve feedback voor de wedstrijd in Beesd over drie weken en bevestigd de goede vorm.

Sportieve groeten,

Henry Piek

AD Halve Marathon Utrecht 24 maart 2008

In een tijd van 1 uur 32 minuten en 26 seconden finishte ik op het Jaarbeursplein tijdens de AD halve Marathon. Een hele prestatie gezien de sneeuwbui onderweg en een temperatuur die gemiddeld niet boven de 4 graden Celsius uitkwam. Ondanks het slechte weer en de kou stonden er genoeg mensen aan het parcours om de lopers aan te moedigen.

Achteraf had ik mijn debuut op de halve marathon niet beter kunnen wensen. Tijdens trainingen kwam ik vaak uit op een tijd rond 1 uur en 45 minuten. In de aanloop naar de halve marathon had ik mezelf als doel gesteld rond 1 uur en 30 minuten te lopen, een hele opgave maar met een doel loop je vaak makkelijker. Op 2e paasdag begon het avontuur voor mij na een korte nacht slaap vanwege werkzaamheden. Na een ontbijt dat bestond uit Energybars en vooral heel veel water en sportdrank ging ik op weg naar de Domstad.

Ik had de dag ervoor gelukkig mijn tas al gepakt waardoor ik rustig en relaxed kon afreizen naar Utrecht. Ik stapte op de trein in Culemborg en was netjes anderhalf uur voor de start aanwezig om mezelf voor te bereiden op de 21,1 km. Ik kleedde mezelf om en koos voor een korte broek in plaats van een lange waarvoor 95% van het deelnemersveld koos. Mijn oude schoenen haalde ik tevoorschijn omdat ik te weinig kilometers had kunnen maken op mijn nieuwe hardloopschoenen. 5 minuten voor de start zocht ik een plekje in het startvak en om 2 uur klonk een doffe knal en waren we onderweg. Het duurde ruim 4 kilometer voordat ik mezelf naar voren had gewerkt en een comfortabele positie had. Ruimte voor je en geen lopers om je heen loopt gewoon lekkerder. Langzaam schoof ik verder naar voren en kreeg ik bijval van een jongetje van 14 of 15. We liepen de eerste 10 kilometer in 40 minuten, een hoog tempo en dat resulteerde in een enorme inhaalslag. Tijdens het lopen stond het parcours zoals eerder gezegd vol met supporters die de kou trotseerde en ons voorruit schreeuwde. Ook kregen we nog een sneeuwbui over ons heen en was het zaak niet onderkoeld te raken. Op kilometer 18 moest ik mijn meerdere erkennen in mijn buddy, hij ging echt als een speer en als hij zo blijft lopen dan wordt hij vast nog sneller. 14 jaar en zo kunnen lopen is al een compliment waard. Voor mij waren de laatste kilometers vrij zwaar en werd het verval groot, een puntje van aandacht voor de komende trainingsweken.

De laatste kilometer leek langer te zijn dan de voorgaande. Gelukkig blijft het finishen mooi met al die supporters die schreeuwen en je aanmoedigen. De tijd op de klok was 1:32:26, een mooie tijd waar ik zeker tevreden mee ben. Zeker gezien het feit dat dit de bruto tijd bedraagt en niet de gemeten tijd via de ChampionChip. Ook zag ik het lopen van deze halve marathon als training voor de rest van het seizoen. Het geeft me positieve signalen dat ik op de juiste weg zit richting IronMan 70.3 Newfoundland.

Mijn eindtijd was goed voor een 146e plaats. Dat is niet slecht als je weet dat er ruim 2300 atleten mee liepen in de halve marathon. Mijn netto tijd was 1:31:55. Volgende keer ga ik dus verder vooraan staan waardoor ik minder tijd verlies door de inhaalslag die je moet maken als je halverwege staat.

Nieuwe Loopschoenen

Allereerst welkom op mijn blog! Via deze blog wil ik iedereen die geïnteresseerd is op de hoogte houden van mijn vorderingen, trainingen, wedstrijden en zaken die zich daaromheen afspelen. Veel plezier met het lezen van mijn blog.


Asics Gel Nimbus 9
De schoen die in 2007 werd verkozen tot de beste loopschoen van dat jaar. Voor 2008 wordt het mijn wapen tegen de loopproef. De schoen moet voorzien in betere demping om zo mijn gewrichten te sparen. Deze week hoop ik wat uurtjes te kunnen lopen op deze nieuwe schoenen zodat ze op tweede paasdag al aan het werk kunnen.


Op tweede paasdag loop ik de halve marathon van Utrecht. Over tijden ga ik het niet hebben. Ik hoop op een mooie dag in Utrecht maar zie deze halve marathon meer als training. Het is een leuke afwisseling in de reguliere training en motiveert om net even boven het normale te kunnen presteren.


Na de halve marathon de volgende dag rustig uitfietsen op de rollers en dan een dagje rust alvorens ik me weer stort op de orde van de dag, hard trainen voor de diverse wedstrijden die wachten. Op zondag 30 maart volgt er nog een tijdrit waar ik deze en volgende week nog voor hoop te kunnen trainen. Door het slechte weer, de harde wind en de regen is het er nog niet van gekomen lekker te knallen op het asfalt met de tijdritfiets.

Meer info over de halve marathon en de tijdrit volgen.

Sportieve groet,

Henry Piek