Afgelopen zaterdag was het zover, de triathlon van Beesd. Voor mij persoonlijk was het de derde keer dat ik meedeed aan dit gezellig en vooral goed georganiseerde evenement. In de aanloop naar de wedstrijd werd me vaak gevraagd waarom ik niet startte op de kwart afstand. Mijn antwoord was altijd dat ik voor een top drie wilde gaan op de achtste afstand. Ik denk dat veel mensen dachten dat het niet haalbaar was en dat ik de concurrentie onderschatte. Voor een top drie plaats moet alles gesmeerd lopen en moet je gewoon heel goed getraind zijn.
Mijn voorbereiding was goed geweest en door mijn derde plaats in Terheijden, twee weken geleden wist ik dat het met de vorm wel goed zat. Ik was op tijd in Beesd om mezelf optimaal voor te bereiden. Ik richtte de wissel van het fietsen naar het lopen in en nam ter plekke mijn race door om niks te vergeten. Op de fiets reed ik richting de wisselzone van het zwemmen naar het fietsen op Mariënwaerd. Daar aangekomen had ik tijd genoeg en kon ik mijn fiets prepareren. Mijn schoenen hingen horizontaal in de clipjes, de helm had ik met elastiek op zijn kop vastgemaakt aan het stuur. Mijn hagelnieuwe Giro bril hing aan de remkabels. Ik pakte mijn wetsuit uit, mijn brilletje en badmuts nam ik mee en liep naar de oever van de Linge waar het allemaal moest gaan gebeuren.
Voor de wedstrijd was er tijd zat om nog even met wat mensen te kletsen en mijn pak goed aan te trekken. Mijn nieuwe wetsuit had ik immers nog nooit uitgetest tijdens een wedstrijd. Na de start van de kwart afstand ging ik het water in en zwom ik wat los om mezelf vast op te warmen voor de wedstrijd.
Zwemmen
Om half drie klonk het startsein en waren we los. Ik had geen optimale start maar vond de aansluiting met de kop van het veld in de eerste meters uiteindelijk toch. Het liep lekker en na een breuk in de kopgroep kon ik aanklampen bij de achtervolgers. Op welke positie precies ik uit het water kwam weet ik niet maar ik was nog goed fit. Na wat geklungel met het koortje van mijn wetsuit ging het pak uit en maakte ik me klaar voor een zware fietstocht.
Fietsen
Ik deed mijn helm en zonnebril op en pakte de fiets van het rek. doordat de schoenen mooi horizontaal hingen kon ik zo op de fiets springen. Ik werd nog door een NTB jurylid aangemoedigd want ik zat er goed bij volgens hem. Het fietsen verliep aardig op het eerste stuk maar toen ik de spoorlijn over gestoken was werd ik opgehouden door een oudere dame in een grijze wagen, het leek eeuwig te duren voordat ze me de ruimte gaf te passeren. Ik werd op de kruising aangemoedigd door heel wat mensen die de moeite hadden genomen te komen supporteren. Richting Culemborg had ik de wind vol in de rug en kon ik heel hard doortrekken, echter de weg terug had ik de wind weer vol tegen en moest ik vol in de remmen voor de Campina truck. Verder verliep het fietsen goed en kon ik aardig tempo draaien en haalde ik hier en daar de mindere fietsers in. Op de havendijk ging ik met de voeten uit de schoenen en reed ik richting de wisselzone op het plein.
Lopen
Mijn fiets werd aangepakt en de schoenen gingen aan. Ik verliet het Parc Fermee met een Gel in de hand en een bekertje water. Ik kreeg door dat ik tweede liep en dat de nummer 1 ruim voor me liep. Ik kon mijn tempo aardig omhoog gooien en begon langzaamaan in te lopen. Op het keerpunt en tijdens het passeren was de afstand te overbruggen maar door een goed geplaatste demarrage kon ik niet dichter bij komen. Het geweld om de derde plaats achter me was ver weg en ik kon vrij gemakkelijk mijn tweede positie vasthouden. Als nummer twee liep ik over de finish op het dorpsplein. Het was grappig te zien dat veel mensen verbaasd waren over mijn prestatie, de speaker wilde nog wat dingen weten ook dat was grappig.
Een tweede plek was meer dan ik op had gehoopt en dus een mooie opsteker! Van hieruit wil ik ook iedereen bedanken die de moeite nam me aan te moedigen en wat foto’s heeft geschoten! Ik heb een superdag gehad en het vertrouwen en de motivatie om in Canada te presteren zijn nu alleen maar groter. Vanmiddag stap ik weer op de fiets voor een duurtraining van ruim 5 uur. Volgende week in Didam een Olympische triathlon, die ik serieus neem maar waar ik niet specifiek voor heb getraind.
Nogmaals bedankt!
Met sportieve groeten,
Henry
Mijn voorbereiding was goed geweest en door mijn derde plaats in Terheijden, twee weken geleden wist ik dat het met de vorm wel goed zat. Ik was op tijd in Beesd om mezelf optimaal voor te bereiden. Ik richtte de wissel van het fietsen naar het lopen in en nam ter plekke mijn race door om niks te vergeten. Op de fiets reed ik richting de wisselzone van het zwemmen naar het fietsen op Mariënwaerd. Daar aangekomen had ik tijd genoeg en kon ik mijn fiets prepareren. Mijn schoenen hingen horizontaal in de clipjes, de helm had ik met elastiek op zijn kop vastgemaakt aan het stuur. Mijn hagelnieuwe Giro bril hing aan de remkabels. Ik pakte mijn wetsuit uit, mijn brilletje en badmuts nam ik mee en liep naar de oever van de Linge waar het allemaal moest gaan gebeuren.
Voor de wedstrijd was er tijd zat om nog even met wat mensen te kletsen en mijn pak goed aan te trekken. Mijn nieuwe wetsuit had ik immers nog nooit uitgetest tijdens een wedstrijd. Na de start van de kwart afstand ging ik het water in en zwom ik wat los om mezelf vast op te warmen voor de wedstrijd.
Zwemmen
Om half drie klonk het startsein en waren we los. Ik had geen optimale start maar vond de aansluiting met de kop van het veld in de eerste meters uiteindelijk toch. Het liep lekker en na een breuk in de kopgroep kon ik aanklampen bij de achtervolgers. Op welke positie precies ik uit het water kwam weet ik niet maar ik was nog goed fit. Na wat geklungel met het koortje van mijn wetsuit ging het pak uit en maakte ik me klaar voor een zware fietstocht.
Fietsen
Ik deed mijn helm en zonnebril op en pakte de fiets van het rek. doordat de schoenen mooi horizontaal hingen kon ik zo op de fiets springen. Ik werd nog door een NTB jurylid aangemoedigd want ik zat er goed bij volgens hem. Het fietsen verliep aardig op het eerste stuk maar toen ik de spoorlijn over gestoken was werd ik opgehouden door een oudere dame in een grijze wagen, het leek eeuwig te duren voordat ze me de ruimte gaf te passeren. Ik werd op de kruising aangemoedigd door heel wat mensen die de moeite hadden genomen te komen supporteren. Richting Culemborg had ik de wind vol in de rug en kon ik heel hard doortrekken, echter de weg terug had ik de wind weer vol tegen en moest ik vol in de remmen voor de Campina truck. Verder verliep het fietsen goed en kon ik aardig tempo draaien en haalde ik hier en daar de mindere fietsers in. Op de havendijk ging ik met de voeten uit de schoenen en reed ik richting de wisselzone op het plein.Lopen
Mijn fiets werd aangepakt en de schoenen gingen aan. Ik verliet het Parc Fermee met een Gel in de hand en een bekertje water. Ik kreeg door dat ik tweede liep en dat de nummer 1 ruim voor me liep. Ik kon mijn tempo aardig omhoog gooien en begon langzaamaan in te lopen. Op het keerpunt en tijdens het passeren was de afstand te overbruggen maar door een goed geplaatste demarrage kon ik niet dichter bij komen. Het geweld om de derde plaats achter me was ver weg en ik kon vrij gemakkelijk mijn tweede positie vasthouden. Als nummer twee liep ik over de finish op het dorpsplein. Het was grappig te zien dat veel mensen verbaasd waren over mijn prestatie, de speaker wilde nog wat dingen weten ook dat was grappig.
Een tweede plek was meer dan ik op had gehoopt en dus een mooie opsteker! Van hieruit wil ik ook iedereen bedanken die de moeite nam me aan te moedigen en wat foto’s heeft geschoten! Ik heb een superdag gehad en het vertrouwen en de motivatie om in Canada te presteren zijn nu alleen maar groter. Vanmiddag stap ik weer op de fiets voor een duurtraining van ruim 5 uur. Volgende week in Didam een Olympische triathlon, die ik serieus neem maar waar ik niet specifiek voor heb getraind.
Nogmaals bedankt!
Met sportieve groeten,
Henry
Geen opmerkingen:
Een reactie posten