Afgelopen zaterdag stond de triathlon van Deil op het programma. We vertrokken op tijd en met goede moed richting Deil. Die ochtend was ik er al achter gekomen dat er niet heel veel jus meer in de benen zat.
Om 14.00 uur werden we weggeschoten en had ik aanvankelijk een goede positie te pakken, ik zwom net achter de kop mee in de slipstream. Maar mijn geluk duurde niet heel lang want al bij de eerste boei zwommen er enkele betere zwemmers over me heen. Ik kreeg wat klappen en verloor de kop van de wedstrijd uit het oog. Geen probleem dacht ik, gewoon door blijven zwemmen en concentreren op de slag en de uitvoering daarvan. Het zwemmen ging slecht en toen ik het water uitkwam dacht ik maar aan 1 ding en dat was fietsen…
De wissel verliep bijzonder traag omdat ik mijn wetsuit niet uit kreeg?? Na wat gepruts en kostbaar tijdsverlies op de fiets gesprongen en de benen laten werken. Die wilde vandaag niet, het duurde 4 ronden voordat ik een goed en hoog ritme vond. Ik was zoals gewoonlijk iedereen aan het inhalen en liep in op de kop van de wedstrijd. Alleen Gierman die weer eens super was reed nog (ver) vooruit. Net voor de tweede wissel zag ik Cees Verbeek en Dirk Jan de Jong voor me, Waldo Duin had ik inmiddels bijgehaald. We kwamen aan in Deil en het was proberen zo snel mogelijk te wisselen om het gat te dichten tussen Cees en Dirk Jan.
Tijdens het lopen ging het aanvankelijk niet slecht, ik liep heel langzaam in op Cees en Dirk Jan die echt verschrikkelijk hard liepen (3:30 per kilometer). Ik dacht die breken straks vast ergens en dan raap ik ze wel op. Ik wilde namelijk graag tweede worden… Breken deden ze helaas niet, Cees verloor de aansluiting met Dirk Jan en ik verloor de aansluiting met Cees, ik had echt moeite met het lopen. De ronde tijden liepen op en ik kreeg het koud onderweg naar de finish. Ik wilde echt harder maar kon gewoon niet meer, mijn lichaam stond op instorten. De finish kwam gelukkig snel en daar werd ik vierde achter Gierman, de Jong en Verbeek.
Super wedstrijd van Marcel die na een teleurstellende wedstrijd in Bolton even sportief wraak nam, respect daarvoor! Dirk Jan en Cees waren beter vandaag, ik had niet de benen. Een 4e plaats overall en een 2e in mijn leeftijdscategorie (heren tot 40) was mijn deel.
Eenmaal thuis kwam het besef dat alles me zeer deed, ik had dus echt wel mijn best gedaan maar mijn lichaam was op tijdens de wedstrijd. Dat gevoel heb ik al twee weken en daarom heb ik besloten even rustig aan te doen. Ik heb mooie wedstrijden en resultaten behaald dit seizoen en wil er graag met een klapper uit in November. Over 2 weken gaat het vizier richting Clearwater waar ik mezelf wil overtreffen. Ik hou jullie op de hoogte, bedankt voor de support voor, tijdens en na de wedstrijd!
Sportieve groeten,
Henry Piek
Posts tonen met het label Triathlon. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Triathlon. Alle posts tonen
maandag 9 augustus 2010
vrijdag 14 mei 2010
Team Triathlon Made
English version in italic under the Dutch version
Gisteren om 6 uur liep de wekker af en na een ontbijtje maakte ik mijn spullen klaar voor een fietsritje naar Made. Een goede warming up voor de team triathlon aldaar. Om kwart voor zeven belde Gonny en dachten we er verstandig aan te doen om met de auto te gaan. Het woord verstandig begint akelig vaak te klinken uit mijn mond.
In Made organiseren ze jaarlijks een 1/8e estafette triathlon. Met een team van drie atleten doe je ieder afzonderlijk een 1/8e triathlon en die drie tijden bij elkaar opgeteld leveren de einduitslag op. Ik was vorig jaar invaller bij het team de Betuwse Helden maar mocht nu aantreden bij Vahalis 1 als vervanger van Maarten. Ons team bestond uit Dirk-jan de Jong, Marc van der Kort en ikzelf. Die mannen hadden de afgelopen jaren dit evenement gewonnen in belachelijk snelle tijden, stiekem voelde ik dus aardig wat druk op mijn schouders. De sfeer was relaxed en we maakten onze spullen gereed voor de wedstrijd die om kwart over 9 zou starten. Het was ondertussen wel droog geworden maar met 8 graden was het niet bepaald warm. Naast het feit dat je als team natuurlijk als snelste wilt eindigen wil je ook individueel laten zien waar je toe in staat bent.
Dirk-jan startte voor ons team en na een sterk zwemonderdeel vertrok hij voor zijn fietsonderdeel. Ondertussen had ik mijn fiets kaargemaakt en besloot ik mezelf vast om te kleden. Dirk-jan kwam binnen na de fietsproef en begon aan het lopen. Ik trok mijn wetsuit aan en begon met inzwemmen. Na een tijdje ging ik naar mijn baan, wachten tot Dirk-jan me zou aantikken en mijn wedstrijd zou beginnen. Dirk-jan tikte me aan en ik begon aan mijn 500 meter zwemmen. Ik deed mijn best technisch goed te zwemmen en te denken aan mijn ademhaling. Ik klom het water uit en werd staande gehouden door een NTB official, ik had de lijn niet aangetikt aan het einde en kreeg een tijdstraf. De 10 seconden die ik moest wachten waren er volgens mij minimaal 20 het duurde een eeuwigheid. Na mijn stop and go werd ik uit mijn pak geholpen en werd mijn fiets me aangegeven. Na een paar bochtjes kon ik het gas opentrekken en werd het zo hard mogelijk fietsen over weggetjes die ze weleens opnieuw mogen asfalteren. Het was op de fiets echt koud, de kou snee op mijn middenrif en al snel verloor ik het gevoel in mijn tenen. Toch kon ik hard fietsen en kwam ik na twee ronde terug in de wisselzone. De schoenen stonden klaar en na wat gepruts met de schoenen ging het gas er weer op voor 5 kilometer zo hard mogelijk lopen. Dat lopen ging lekker, ik had snel mijn gevoel in de tenen terug en kon goed doorlopen. Halverwege had ik nog 1 atleet voor me die al snel werd bijgehaald en toen was het mezelf motiveren voor de laatste anderhalve kilometer. Toen ik het zwembad weer zag kon het gas nog verder open en kon ik sterk finishen en Marc aantikken.
Ik had voor mezelf wel het maximale uit de wedstrijd gehaald, jammer van de tijdstraf maar verder was ik tevreden. Marc zwom netjes en werd door ons geholpen met zijn wissel. Na een sterke fietsproef begon hij aan het lopen. Ik had ondertussen droge kleren aangetrokken en het was wachten op Marc die zijn looprondje aan het afmaken was. Ook Marc was zo weer terug en met drie man finishte we als eerste van de tweede serie, overall waren we ook de snelste en dus was onze missie geslaagd. Ik was blij dat ik een waardig vervanger was van Maarten.
We stonden dus op de hoogste trede met ons team en dat is altijd leuk. Ook was ik benieuwd naar mijn individuele tijd want dat zou een indicatie geven of er progressie is geboekt dit jaar. Ik eindigde in 52:41, de snelste tijd in ons team en een verbetering van bijna twee minuten ten opzichte van vorig seizoen. Niemand was sneller dan vorig seizoen en dat zegt wellicht ook wat over de omstandigheden waarin de wedstrijd plaatsvond.
Lang genieten van deze prestatie doen we niet want het is volgende week alweer raak in Woerden waar we aan de start staan van de kwart triathlon. Kijken of ik mijn tijd van vorig jaar daar ook kan verbeteren.
English version
My excuses for a shorter English recap of my race in Made. It all started very early yesterday morning. At 6 in the morning my alarm went off. I got out of bed and it was raining. After a phonecall with Gonny we decided not to take the bike to Made. We both travelled by car. We where in Made with 7 teams. I was invited by Marc and Dirk-jan to join there team to replace Maarten. Does guys go crazy fast and I was hoping to put a great effort that day. I wanted to be a good replacement for Maarten.
It was chilly in Made but luckily there was no rain. The temperature was around 8 degrees Celsius which made the conditions though. Dirk-jan started the race and after finishing his sprint distance triathlon it was my turn to race my own individual race. I had a good swim but got a penalty for not touching the line at the end of every 50 metres. I think I was not the only one but it costed me around 10 to 20 seconds. After the standdown I got out of my wetsuit and started the bike. It was awfully cold on the bike. Wind was cutting on my chest and my feet where having a hell of a bad time. I was able to race at a good speed and finished the two lap race course in no-time. I got off the bike and started my run. I got my feeling back in my feet and was pushing the pace all the way. I was racing super and felt great. After I could see the transition again I pushed sub-maximal pace and finished my race. Marc started his race and I was done for the day. Eventually Marc returned and we finished with our team. Our overall time was the fastest claiming the top spot.
My individual time was 52:41 more than 2 minutes faster than last years race in hard conditions. It showed I made progression and gives me confidence for the upcoming season.
Next week I will race in Woerden for another short distance race. After Woerden the Dutch National Championships will be taking part in Nieuwkoop. That race will be more of a test to see if my running skills have improved.
Wil keep you informed on this blog, thanks for reading!
Safe training!
Henry Piek
Gisteren om 6 uur liep de wekker af en na een ontbijtje maakte ik mijn spullen klaar voor een fietsritje naar Made. Een goede warming up voor de team triathlon aldaar. Om kwart voor zeven belde Gonny en dachten we er verstandig aan te doen om met de auto te gaan. Het woord verstandig begint akelig vaak te klinken uit mijn mond.
In Made organiseren ze jaarlijks een 1/8e estafette triathlon. Met een team van drie atleten doe je ieder afzonderlijk een 1/8e triathlon en die drie tijden bij elkaar opgeteld leveren de einduitslag op. Ik was vorig jaar invaller bij het team de Betuwse Helden maar mocht nu aantreden bij Vahalis 1 als vervanger van Maarten. Ons team bestond uit Dirk-jan de Jong, Marc van der Kort en ikzelf. Die mannen hadden de afgelopen jaren dit evenement gewonnen in belachelijk snelle tijden, stiekem voelde ik dus aardig wat druk op mijn schouders. De sfeer was relaxed en we maakten onze spullen gereed voor de wedstrijd die om kwart over 9 zou starten. Het was ondertussen wel droog geworden maar met 8 graden was het niet bepaald warm. Naast het feit dat je als team natuurlijk als snelste wilt eindigen wil je ook individueel laten zien waar je toe in staat bent.
Dirk-jan startte voor ons team en na een sterk zwemonderdeel vertrok hij voor zijn fietsonderdeel. Ondertussen had ik mijn fiets kaargemaakt en besloot ik mezelf vast om te kleden. Dirk-jan kwam binnen na de fietsproef en begon aan het lopen. Ik trok mijn wetsuit aan en begon met inzwemmen. Na een tijdje ging ik naar mijn baan, wachten tot Dirk-jan me zou aantikken en mijn wedstrijd zou beginnen. Dirk-jan tikte me aan en ik begon aan mijn 500 meter zwemmen. Ik deed mijn best technisch goed te zwemmen en te denken aan mijn ademhaling. Ik klom het water uit en werd staande gehouden door een NTB official, ik had de lijn niet aangetikt aan het einde en kreeg een tijdstraf. De 10 seconden die ik moest wachten waren er volgens mij minimaal 20 het duurde een eeuwigheid. Na mijn stop and go werd ik uit mijn pak geholpen en werd mijn fiets me aangegeven. Na een paar bochtjes kon ik het gas opentrekken en werd het zo hard mogelijk fietsen over weggetjes die ze weleens opnieuw mogen asfalteren. Het was op de fiets echt koud, de kou snee op mijn middenrif en al snel verloor ik het gevoel in mijn tenen. Toch kon ik hard fietsen en kwam ik na twee ronde terug in de wisselzone. De schoenen stonden klaar en na wat gepruts met de schoenen ging het gas er weer op voor 5 kilometer zo hard mogelijk lopen. Dat lopen ging lekker, ik had snel mijn gevoel in de tenen terug en kon goed doorlopen. Halverwege had ik nog 1 atleet voor me die al snel werd bijgehaald en toen was het mezelf motiveren voor de laatste anderhalve kilometer. Toen ik het zwembad weer zag kon het gas nog verder open en kon ik sterk finishen en Marc aantikken.
Ik had voor mezelf wel het maximale uit de wedstrijd gehaald, jammer van de tijdstraf maar verder was ik tevreden. Marc zwom netjes en werd door ons geholpen met zijn wissel. Na een sterke fietsproef begon hij aan het lopen. Ik had ondertussen droge kleren aangetrokken en het was wachten op Marc die zijn looprondje aan het afmaken was. Ook Marc was zo weer terug en met drie man finishte we als eerste van de tweede serie, overall waren we ook de snelste en dus was onze missie geslaagd. Ik was blij dat ik een waardig vervanger was van Maarten.
We stonden dus op de hoogste trede met ons team en dat is altijd leuk. Ook was ik benieuwd naar mijn individuele tijd want dat zou een indicatie geven of er progressie is geboekt dit jaar. Ik eindigde in 52:41, de snelste tijd in ons team en een verbetering van bijna twee minuten ten opzichte van vorig seizoen. Niemand was sneller dan vorig seizoen en dat zegt wellicht ook wat over de omstandigheden waarin de wedstrijd plaatsvond.
Lang genieten van deze prestatie doen we niet want het is volgende week alweer raak in Woerden waar we aan de start staan van de kwart triathlon. Kijken of ik mijn tijd van vorig jaar daar ook kan verbeteren.
English version
My excuses for a shorter English recap of my race in Made. It all started very early yesterday morning. At 6 in the morning my alarm went off. I got out of bed and it was raining. After a phonecall with Gonny we decided not to take the bike to Made. We both travelled by car. We where in Made with 7 teams. I was invited by Marc and Dirk-jan to join there team to replace Maarten. Does guys go crazy fast and I was hoping to put a great effort that day. I wanted to be a good replacement for Maarten.
It was chilly in Made but luckily there was no rain. The temperature was around 8 degrees Celsius which made the conditions though. Dirk-jan started the race and after finishing his sprint distance triathlon it was my turn to race my own individual race. I had a good swim but got a penalty for not touching the line at the end of every 50 metres. I think I was not the only one but it costed me around 10 to 20 seconds. After the standdown I got out of my wetsuit and started the bike. It was awfully cold on the bike. Wind was cutting on my chest and my feet where having a hell of a bad time. I was able to race at a good speed and finished the two lap race course in no-time. I got off the bike and started my run. I got my feeling back in my feet and was pushing the pace all the way. I was racing super and felt great. After I could see the transition again I pushed sub-maximal pace and finished my race. Marc started his race and I was done for the day. Eventually Marc returned and we finished with our team. Our overall time was the fastest claiming the top spot.
My individual time was 52:41 more than 2 minutes faster than last years race in hard conditions. It showed I made progression and gives me confidence for the upcoming season.
Next week I will race in Woerden for another short distance race. After Woerden the Dutch National Championships will be taking part in Nieuwkoop. That race will be more of a test to see if my running skills have improved.
Wil keep you informed on this blog, thanks for reading!
Safe training!
Henry Piek
dinsdag 30 maart 2010
Wedstrijd verslag Ironman 70.3 Singapore
Aviva Ironman 70.3 Singapore
Zoals de meeste van jullie weten heb ik afgelopen weekeinde deelgenomen aan de halve Ironman van Singapore. Toen ik aankwam in Singapore moest er eerst een vlucht omgeboekt worden omdat British Airways zo nodig moest gaan staken tijdens mijn terugvlucht…
Mark Wilson van TVR haalde me op en middels de taxi reden we naar het hotel waar we een week zouden verblijven. Na een maaltijd tussen de lokale bevolking nog even wat gelopen en toen op tijd naar bed. De rest van de week nog wat gezwommen, gefietst en gelopen maar alles op een laag tempo. Voor mijn gevoel was ik aardig geacclimatiseerd. De dag voor de wedstrijd regende het en ik hoopte stiekem op 24 graden, regen en wat wind voor de wedstrijddag.
Op de wedstrijddag liep de wekker vroeg af en besloten we een ontbijtloopje te doen. Na het loopje even goed ontbijten, de spullen pakken en vervolgens in de taxi naar Big Splash @ East Coast Park waar de transitie was. In de transitie de drinkbussen gevuld met Gatorade en extra electrolytes en deze in de drinkbushouders geplaatst. Verder werd de fiets voorzien van CO2 patronen, een reservetube en voeding. De banden op spanning gebracht en klaar was de voorbereiding. Ik was ruim voor het sluiten van de transitie klaar en ging op zoek naar Mark die nog bezig was met de fiets.
Om 7 uur 10 vertrokken de Professionele mannen en twee minuten daarna de vrouwen. Mijn wave was de 5e of 6e en vertrok om 7:35. Mezelf op de eerste startrij geposteerd en na de knal zo hard mogelijk over het strand richting de zee.
Zwemmen 1.9 km over 2 ronden
Op het moment dat ik het water raakte voelde ik me goed en was het zaak de eerste honderd meter goed door te komen omdat er al snel een boei lag waar we omheen moesten. Ik kon op de lange rechte stukken voor mijn gevoel een goede slag maken en probeerde na te denken over mijn slag en de uitvoering daarvan. Een snelle slag zou immers toch resulteren in een inefficiënte slag. Wat ik vooraf had gevreesd werd al snel werkelijkheid, langzamere zwemmers uit eerdere startseries voor ons. Na 1 ronde zwemmen moest je het water uit en een stuk over het strand om vervolgens een grote zwemronde af te leggen. Ik liep zoveel mogelijk mensen voorbij omdat ik die dan niet tegen zou komen in het water. De tweede ronde voor mijn gevoel alleen maar mensen gepasseerd en had het gevoel redelijk voorin te zitten ondanks de omstandigheden. Heb veel klappen gehad en werd zelfs gestompt door een Jap die ik bijna verzoop omdat ik over hem heen zwom… Ik ging het water uit en haalde al lopend weer veel mensen in.
Tijd 34:33
T1
Speedsuit uit, wat drinken, helm op en rennen door de langgerekte transitie. Ben met mijn fiets nog over de tenen van iemand gereden maar goed die zat midden in de transitie te tobben met zijn sokken…
Tijd 1:47
Fietsen 3 ronden van 30 km
Bij de uitgang van de transitiezone meteen vol het gas op de pedalen. Het parcour was snel volgens iedereen maar niet vlak. Na 2 kilometer zaten we op de snelweg en konden we een tandje harder gaan rijden. Niet opgeschakeld naar het grote blad maar gekozen voor een hoge cadans. De eerste ronden verliep enigszins rommelig vanwege de drukte die ik voor me had. Grappig om te zien dat al die Aziaten de duurste fietsen rijden maar niet echt kunnen fietsen. De eerste ronde met een gemiddelde van 40 kilometer per uur afgelegd en dus op weg naar een hele snelle fietstijd. In de tweede ronden leek de wind iets op te steken en werd het moeilijker om de 40 aan te tikken. Ik besloot mijn strijdplan aan te passen en te gaan voor een fietstijd van 2 uur en 25 minuten. Ik werd hier en daar ingehaald door treintjes atleten die het niet zo nauw namen met de regels. In de tweede ronde zag ik ook vijf atleten net voor me tegen de vlakte gaan en 1 van hen vloog met fiets en al slechts enkele meters voor me langs. Het parcour was smal en vanwege de fietskunsten van de meeste deelnemers gevaarlijk. Er lag van alles op de weg, tubes, co2 patronen, bidons en veel gel verpakkingen. De derde ronde verliep rustig, wel een kerel de hele ronde in mijn wiel gehad… Tijdens het fietsen goed gedronken en op mijn voeding gelet, ook mijn hartslag was veel lager dan verwacht.
Tijd 2:26:42
T2
Toen ik de fiets in de transitiezonde zetten viel de warmte als een deken over me heen. Plots was het echt warm. In de wisselzone dus even de tijd genomen om wat te drinken en zonnebrand te smeren. Daarnaast ook maar gekozen voor sokken omdat ik de gok niet wilde nemen.
Tijd 2:48
Lopen 3 ronden van 7 km
Ik vertrok tijdens het lopen voortvarend maar de warmte zorgde voor problemen. Ik haalde veel atleten in op de eerste kilometers van het parcours. Na anderhalve kilometer moesten we een brug over en kwamen we in een gedeelte waar het echt warm was, hier kreeg ik problemen en dacht ik aan lopen, dat heb ik denk ik 30 seconden gedacht toen heb ik mezelf in het gareel geschopt en gezegd dat rennen de snelste weg naar de finish is. Ik begon dus op zoek naar een tempo dat vol te houden was voor de komende kilometers. Dat vond ik gelukkig snel en ookal kon ik onder normale omstandigheden sneller, dit was het maximale. Ik haalde veel atleten in en dat stemde me wel positief. Veel gedronken bij de verzorgingsposten en blijven focussen. Na 2 ronden lopen begonnen mensen me door te geven dat ik echt bij de voorste in de wedstrijd zat, raar als je dan op je klok kijkt en voor je gevoel achteruit rent ;-) Een Nederlander die in Singapore werkte riep bij elke doorgang dat het er goed uitzag en dat ik moest blijven rennen. Net voordat ik hem de laatste keer zou zien riep hij me dat ik moest versnellen, dan maar kapot dacht ik en besloot te lopen alsof mijn leven er van af zou hangen. Geen Powerbar, water, cola of sportdrank meer maar gewoon tot de finish zo hard mogelijk gaan. Ik finishte in 4 uur 54 minuten en 34 seconden. Zo leeg en moe maar echt heel voldaan. De laatste 1.1 kilometer gingen zelfs in 3:30…
Na 2 uur wachten op de officiële uitslag bleek ik 3e te zijn in mijn leeftijdscategorie (heren 25-29) en 48e overall van de 1134 atleten. Ik kreeg tijdens de award ceremonie een mooi aandenken uitgereikt en kreeg een slot voor het WK in Clearwater later dit jaar.
Ondanks dat de tijd me tegenviel heb ik me mentaal staande gehouden en ben ik blijven hardlopen. Ook mijn zwemtijd was goed als je kijkt naar de tijden van de professionals en vooral het vele verkeer dat me niet meehielp.
Ondanks de drukte op de snelweg met het fietsen is deze wedstrijd wel echt een aanrader. Singapore was leuk en zeker voor herhaling vatbaar! Veel interessante mensen ontmoet en een hele goede tijd gehad.
Nu alleen nog even 700 Singapore Dollar terugvorderen bij British Airways en dan is mijn reis een echt succes geweest!
Sportieve groeten,
Henry
vrijdag 19 maart 2010
Pre race information Regarding Aviva Ironman 70.3 Singapore
Beste familie en vrienden,
Na enkele dagen van acclimatiseren is het over 2 dagen eindelijk zover, de start van het nieuwe seizoen. Na weken van een goede en gedegen voorbereiding voel ik me fit. Het zonnige Singapore met hoge temperatuur gaat wel een uitdaging vormen. Ik weet echter dat ik er alles aan heb gedaan en dat zorgt voor de nodige rust.
Je kunt mij via de volgende media volgen:
www.henrypiek.blogspot.com (wedstrijdverslag zsm na de wedstrijd)
via twitter (http://twitter.com/Hen3piek)
Of via www.ironman.com (Daar zal zondag een athlete tracker verschijnen.)
Mijn racenummer is 276
Volgens de voorspellingen gaat het regenen, echter het is nog geen zondag. Alvast bedankt voor de aanmoedigingen via twitter en andere media. Ik houdt jullie op de hoogte.
Met sportieve groeten,
Henry Piek
English version
Dear family en friends,
After some days of getting used to this temperatures the race will finaly start in 2 days. After some weeks of heavy training I feel fit. The biggest challenge will be the high temperatures here in Singapore.
You can follow me on different ways:
www.henrypiek.blogspot.com (race report and updates after the race asap)
by twitter (http://twitter.com/Hen3piek)
or www.ironman.com (athlete tracker)
My racenumber is 276
Weather forecast shows signs of showers but the weather has been changing constantly.
Best wishes,
Henry Piek
Na enkele dagen van acclimatiseren is het over 2 dagen eindelijk zover, de start van het nieuwe seizoen. Na weken van een goede en gedegen voorbereiding voel ik me fit. Het zonnige Singapore met hoge temperatuur gaat wel een uitdaging vormen. Ik weet echter dat ik er alles aan heb gedaan en dat zorgt voor de nodige rust.
Je kunt mij via de volgende media volgen:
www.henrypiek.blogspot.com (wedstrijdverslag zsm na de wedstrijd)
via twitter (http://twitter.com/Hen3piek)
Of via www.ironman.com (Daar zal zondag een athlete tracker verschijnen.)
Mijn racenummer is 276
Volgens de voorspellingen gaat het regenen, echter het is nog geen zondag. Alvast bedankt voor de aanmoedigingen via twitter en andere media. Ik houdt jullie op de hoogte.
Met sportieve groeten,
Henry Piek
English version
Dear family en friends,
After some days of getting used to this temperatures the race will finaly start in 2 days. After some weeks of heavy training I feel fit. The biggest challenge will be the high temperatures here in Singapore.
You can follow me on different ways:
www.henrypiek.blogspot.com (race report and updates after the race asap)
by twitter (http://twitter.com/Hen3piek)
or www.ironman.com (athlete tracker)
My racenumber is 276
Weather forecast shows signs of showers but the weather has been changing constantly.
Best wishes,
Henry Piek
maandag 26 oktober 2009
2009 samengevat
Het is even stil geweest op mijn blog, schoolzaken en een goede verkoudheid hebben me aardig van het sporten afgehouden. Ik was vaak moe en kon door mijn verkoudheid niet in beweging komen. Intussen ben ik volledig hersteld en begint het allemaal weer wat soepeler te lopen. Een mooi moment om even terug te blikken op 2009, een jaar waarin ik stappen heb gemaakt.
Het begon allemaal in het voorjaar waar ik aardig fit meedeed als invaller bij de trio-triathlon te made. Daarin verbaasde ik niet alleen mezelf maar ook wat teamgenoten en kwam ik erachter dat ik de aansluiting had gevonden. In Woerden was het fietsen op een goed niveau en kon ik qua snelheid mee met de beste die dag. Een week later stond de eerste Ironman 70.3 op het programma, nu in het prachtige Rapperswill nabij Zurich. Na een niet al te beste voorbereiding door autopech kon ik toch een aardige wedstrijd draaien en was ik tevreden met mijn gemaakte progressie.
Toen kwam misschien wel de meest tactische wedstrijd van het seizoen, de triathlon van Beesd. Met het zwemmen zat ik er goed bij en kon ik samen met Waldo beginnen aan het fietsonderdeel. Dat werd een tactisch steekspelletje omdat we ook Roland de Haan bij ons hadden. Had ik toen maar de benen gehad zoals in Woerden, helaas die dag kon ik temporijden maar niet versnellen. We wisselden met een groepje van vier. Ik liep makkelijk weg van Cees en Waldo, Roland was nog een maatje te groot. Beesd was een perfecte race tot 2 kilometer van het einde waar ik me liet verschalken door Cees. Een vierde plek was mijn deel die dag. Derde bij mannen onder de 40. Terugkijkend op die wedstrijd heb ik daar echt veel geleerd. Ook kwam ik erachter dat ik het spelletje begon te snappen.
Na Beesd heb ik in overleg met Gonny wat minder wedstrijden gedaan en me meer gericht op de laatste voorbereidingen op Ironman 70.3 Rhode Island. In Rhode Island zwom ik in moeilijke situaties sterk en had ik een fantastisch fietsonderdeel. Het lopen ging eigenlijk ook goed zeker gezien het parcour. Ik werd 17e in mijn leeftijdscategorie (25-29). Na Ironman Rhode Island besloot ik Ironman Antwerpen 70.3 te doen. Door een schouderblessure was dit niet de beste wedstrijd die ik deed maar wel heb ik daar veel geleerd. Ik fietste daar wederom netjes en had mits volledig fit echt veel sneller gekund. Wellicht volgend jaar ;)
Na al die halve Ironmans was Deil aan de beurt, Ironman 70.3 wedstrijden zijn super maar een regionaal wedstrijdje heeft ook iets speciaals. Na een sterk zwemonderdeel en wederom een goede fietsproef kon ik met lopen goed meekomen, de betere lopers hebben me nog wel verschalkt. Ik werd uiteindelijk 4e. Om nog even lekker uit te halen besloot ik nog twee achtste triathlons te doen in Veenendaal en Aalsmeer. In veenendaal zat alles me tegen, langzamere zwemmers uit een eerdere startserie voor me, een probleem met het schakelen en een verloren bidon. Dit maakte me zo vastberaden dat ik met lopen alles heb gegeven. Ik werd tweede overall en 1e in mijn leeftijdscategorie. In Veenendaal heb ik ook de beste fietstijd weten realiseren, ruim een minuut sneller dan de nummer 2. In Aalsmeer mocht ik me ook van voren melden en werd ik derde.
Al met al dus een goed seizoen met genoeg hoogtpunten en aanknopingspunten om me verder te ontwikkelen. Vanaf komend weekend gaan we weer knallen en ons voorbereiden op 2010. Mijn zwemmen wordt een punt van aandacht alsmede het verbeteren van mijn lopen. Het fietsen geloof ik wel, dat houden we netjes bij.
Volgend seizoen wil ik veel verschillende wedstrijden doen om zo lekker fanatiek bezig te blijven. Ironman 70.3 Lonestar, Rhode Island, Antwerpen en Wiesbaden staan op de planning.
Komende weken ga ik het volume in mijn trainingen weer langzaam omhoog brengen en loop ik op 8 november de Enci Bergloop (8500 meter crossen) en eind november het Run Rondje Rhenoy.
Het was een lang en vooral vermoeiend seizoen. Een woord van dan aan iedereen die me tijdens het seizoen steunde op welke manier dan ook. Een speciaal woord van dank aan sponsors:
Koninklijke Fruitmastersgroep,
Kanzi,
Camiel van den Bergh,
Marc van der Kort,
Bioracer
Zonder hen was een hoop niet mogelijk. Gonny Roosendaal zorgde met haar schema's dat ik lichamelijk fitter werd en de stappen maakte die ik heb gemaakt. Op naar volgend seizoen!
Met sportieve groeten,
Henry Piek
English version will appear soon
Het begon allemaal in het voorjaar waar ik aardig fit meedeed als invaller bij de trio-triathlon te made. Daarin verbaasde ik niet alleen mezelf maar ook wat teamgenoten en kwam ik erachter dat ik de aansluiting had gevonden. In Woerden was het fietsen op een goed niveau en kon ik qua snelheid mee met de beste die dag. Een week later stond de eerste Ironman 70.3 op het programma, nu in het prachtige Rapperswill nabij Zurich. Na een niet al te beste voorbereiding door autopech kon ik toch een aardige wedstrijd draaien en was ik tevreden met mijn gemaakte progressie.
Toen kwam misschien wel de meest tactische wedstrijd van het seizoen, de triathlon van Beesd. Met het zwemmen zat ik er goed bij en kon ik samen met Waldo beginnen aan het fietsonderdeel. Dat werd een tactisch steekspelletje omdat we ook Roland de Haan bij ons hadden. Had ik toen maar de benen gehad zoals in Woerden, helaas die dag kon ik temporijden maar niet versnellen. We wisselden met een groepje van vier. Ik liep makkelijk weg van Cees en Waldo, Roland was nog een maatje te groot. Beesd was een perfecte race tot 2 kilometer van het einde waar ik me liet verschalken door Cees. Een vierde plek was mijn deel die dag. Derde bij mannen onder de 40. Terugkijkend op die wedstrijd heb ik daar echt veel geleerd. Ook kwam ik erachter dat ik het spelletje begon te snappen.
Na Beesd heb ik in overleg met Gonny wat minder wedstrijden gedaan en me meer gericht op de laatste voorbereidingen op Ironman 70.3 Rhode Island. In Rhode Island zwom ik in moeilijke situaties sterk en had ik een fantastisch fietsonderdeel. Het lopen ging eigenlijk ook goed zeker gezien het parcour. Ik werd 17e in mijn leeftijdscategorie (25-29). Na Ironman Rhode Island besloot ik Ironman Antwerpen 70.3 te doen. Door een schouderblessure was dit niet de beste wedstrijd die ik deed maar wel heb ik daar veel geleerd. Ik fietste daar wederom netjes en had mits volledig fit echt veel sneller gekund. Wellicht volgend jaar ;)
Na al die halve Ironmans was Deil aan de beurt, Ironman 70.3 wedstrijden zijn super maar een regionaal wedstrijdje heeft ook iets speciaals. Na een sterk zwemonderdeel en wederom een goede fietsproef kon ik met lopen goed meekomen, de betere lopers hebben me nog wel verschalkt. Ik werd uiteindelijk 4e. Om nog even lekker uit te halen besloot ik nog twee achtste triathlons te doen in Veenendaal en Aalsmeer. In veenendaal zat alles me tegen, langzamere zwemmers uit een eerdere startserie voor me, een probleem met het schakelen en een verloren bidon. Dit maakte me zo vastberaden dat ik met lopen alles heb gegeven. Ik werd tweede overall en 1e in mijn leeftijdscategorie. In Veenendaal heb ik ook de beste fietstijd weten realiseren, ruim een minuut sneller dan de nummer 2. In Aalsmeer mocht ik me ook van voren melden en werd ik derde.
Al met al dus een goed seizoen met genoeg hoogtpunten en aanknopingspunten om me verder te ontwikkelen. Vanaf komend weekend gaan we weer knallen en ons voorbereiden op 2010. Mijn zwemmen wordt een punt van aandacht alsmede het verbeteren van mijn lopen. Het fietsen geloof ik wel, dat houden we netjes bij.
Volgend seizoen wil ik veel verschillende wedstrijden doen om zo lekker fanatiek bezig te blijven. Ironman 70.3 Lonestar, Rhode Island, Antwerpen en Wiesbaden staan op de planning.
Komende weken ga ik het volume in mijn trainingen weer langzaam omhoog brengen en loop ik op 8 november de Enci Bergloop (8500 meter crossen) en eind november het Run Rondje Rhenoy.
Het was een lang en vooral vermoeiend seizoen. Een woord van dan aan iedereen die me tijdens het seizoen steunde op welke manier dan ook. Een speciaal woord van dank aan sponsors:
Koninklijke Fruitmastersgroep,
Kanzi,
Camiel van den Bergh,
Marc van der Kort,
Bioracer
Zonder hen was een hoop niet mogelijk. Gonny Roosendaal zorgde met haar schema's dat ik lichamelijk fitter werd en de stappen maakte die ik heb gemaakt. Op naar volgend seizoen!
Met sportieve groeten,
Henry Piek
English version will appear soon
zondag 16 augustus 2009
Kwart Triatlon Deil
Gisteren stond de tweede thuis wedstrijd van het seizoen op het programma, de triatlon van Deil. Mijn lichaam leek naar aanloop van deze wedstrijd leeg te zijn, niets lukte deze week en de 'power' was echt ver te zoeken. Aangezien ik van goed materiaal houdt en een speedfreak ben heb ik deze week nog een Zipp 900 disc op de kop getikt. Met mijn trouwe Cervelo uitgerust met een 900 disc en 808 voorwiel vertrok ik rond het middaguur naar Deil.
Mijn gevoel op de fiets was beter dan de hele week. Ik kon de pedalen weer ronddraaien en het geluid van het volle wiel klonk als muziek in mijn oren. Eenmaal in Deil aangekomen werd mijn fiets voorzien van een aerodynamisch nummer dat zou corresponderen met mijn startnummer. De wissel in de speeltuin werd klaargemaakt en het weerzien met oude bekenden en teamgenoten is altijd ontspannen zo voor een wedstrijd. Met Gonny nam ik nog wat zaken door alvorens ik met Waldo naar de Rotonde vertrok.
Bij de Rotonde kwamen we er al gauw achter dat het rondje geen 500 meter was 1000 meter zwemmen ging het vandaag dus niet worden. Voor een niet-zwemmer als ik kwam dat niet slecht uit. Na wat inzwemmen en relaxen klonk om 14.00 uur het startschot en waren we onderweg. Ik kon de voeten van enkele teamgenoten niet blijven volgen waardoor ik op zoek ging naar andere. Ik heb geprobeerd op techniek te zwemmen en veel water te pakken. Ik kwam het water uit en er stonden nog aardig wat fietsen, ook fietsen van teamgenoten die ik normaliter pas onderweg zie. Ook de fietsen van enkele concurrenten stonden er nog, dat stemde me positief.
De Cervelo ging van stal en we bliezen het veld in op jacht naar de kop van het veld. De harde wind maakte het parcour niet super-snel maar toch kon ik aardig rond trappen en haalde ik op het lange rechte stuk soms een snelheid van 46 kilometer per uur. Al gauw haalde ik Cees bij die na zijn vakantie in Afrika geen concurrent was vandaag. Ook Gonny ging ik voorbij die me nog succes wenste. Als snelle zwemster kom ik haar altijd pas op de fiets tegen. De kleine rondjes van 6 kilometer die je in het veld van Deil rijdt zijn niet mijn ding. Het parcour zit vol met bochten en hier en daar is het asfalt vrij ruw waardoor je soms bijna van je fiets stuitert. In Deil staat aardig wat publiek langs de weg waardoor het als atleet prachtig is vaak door te komen op die stukken. Zelfs ik had wat supporters langs de weg staan die mijn naam schreeuwde wanneer ik voorbij blies. Na 6 ronden was ik dichter naar de kop gereden en mocht ik het parcour verlaten op weg naar de wisselzone in de speeltuin van Deil. Ik besloot de grote plaat te verruilen voor de kleine om mijn beentempo vast aan te passen. Ik had niet de behoefte nog maximaal te knallen tot de wissel. Ik was nog fris en dronk de laatste slokken uit mijn bidon en reed de speeltuin binnen.
Mijn wissel was snel en tijdens mijn vertrek uit de wisselzone nam ik nog even een gelletje en 200ml water. Mijn teamgenoot Marc had ik na 300 meter te pakken en zag ik Waldo voor me die na een kilometer voorbij werd gelopen. In de verte zag ik Maarten lopen die na 4 kilometer ook voorbij werd gestoken. Ik liep derde maar was me bewust van snellere lopers die wellicht nog zouden komen naar het einde van de wedstrijd. Op kilometer 8 stak Roland me voorbij en werd ik ook door de uiteindelijke nummer 2 nog ingehaald. Met de hitte was het zwaar op het parcour, niemand liep volgens mij zijn normale looptijden. Ik finishte uiteindelijk als 5e in Deil. Moe maar voldaan van een zware wedstrijd stortte ik na de wedstrijd ter aarde. Ik was aardig kapot en had mijn beste wedstrijd van het seizoen afgewerkt.
Hieronder de uitslag van de heren onder 40.
1 Peter van Grootheest 2:01:12
2 Christiaan Hemstede 2:01:28
3 Roland de Haan 2:02:32
4 Henry Piek 2:03:21
Volgende week zaterdag treden we aan in Veenendaal voor een sprint wedstrijd. Kijken of we daar nog eens flink kunnen buffelen en een snelle tijd kunnen klokken.
Met sportieve groeten,
Henry Piek
Mijn gevoel op de fiets was beter dan de hele week. Ik kon de pedalen weer ronddraaien en het geluid van het volle wiel klonk als muziek in mijn oren. Eenmaal in Deil aangekomen werd mijn fiets voorzien van een aerodynamisch nummer dat zou corresponderen met mijn startnummer. De wissel in de speeltuin werd klaargemaakt en het weerzien met oude bekenden en teamgenoten is altijd ontspannen zo voor een wedstrijd. Met Gonny nam ik nog wat zaken door alvorens ik met Waldo naar de Rotonde vertrok.
Bij de Rotonde kwamen we er al gauw achter dat het rondje geen 500 meter was 1000 meter zwemmen ging het vandaag dus niet worden. Voor een niet-zwemmer als ik kwam dat niet slecht uit. Na wat inzwemmen en relaxen klonk om 14.00 uur het startschot en waren we onderweg. Ik kon de voeten van enkele teamgenoten niet blijven volgen waardoor ik op zoek ging naar andere. Ik heb geprobeerd op techniek te zwemmen en veel water te pakken. Ik kwam het water uit en er stonden nog aardig wat fietsen, ook fietsen van teamgenoten die ik normaliter pas onderweg zie. Ook de fietsen van enkele concurrenten stonden er nog, dat stemde me positief.
De Cervelo ging van stal en we bliezen het veld in op jacht naar de kop van het veld. De harde wind maakte het parcour niet super-snel maar toch kon ik aardig rond trappen en haalde ik op het lange rechte stuk soms een snelheid van 46 kilometer per uur. Al gauw haalde ik Cees bij die na zijn vakantie in Afrika geen concurrent was vandaag. Ook Gonny ging ik voorbij die me nog succes wenste. Als snelle zwemster kom ik haar altijd pas op de fiets tegen. De kleine rondjes van 6 kilometer die je in het veld van Deil rijdt zijn niet mijn ding. Het parcour zit vol met bochten en hier en daar is het asfalt vrij ruw waardoor je soms bijna van je fiets stuitert. In Deil staat aardig wat publiek langs de weg waardoor het als atleet prachtig is vaak door te komen op die stukken. Zelfs ik had wat supporters langs de weg staan die mijn naam schreeuwde wanneer ik voorbij blies. Na 6 ronden was ik dichter naar de kop gereden en mocht ik het parcour verlaten op weg naar de wisselzone in de speeltuin van Deil. Ik besloot de grote plaat te verruilen voor de kleine om mijn beentempo vast aan te passen. Ik had niet de behoefte nog maximaal te knallen tot de wissel. Ik was nog fris en dronk de laatste slokken uit mijn bidon en reed de speeltuin binnen.
Mijn wissel was snel en tijdens mijn vertrek uit de wisselzone nam ik nog even een gelletje en 200ml water. Mijn teamgenoot Marc had ik na 300 meter te pakken en zag ik Waldo voor me die na een kilometer voorbij werd gelopen. In de verte zag ik Maarten lopen die na 4 kilometer ook voorbij werd gestoken. Ik liep derde maar was me bewust van snellere lopers die wellicht nog zouden komen naar het einde van de wedstrijd. Op kilometer 8 stak Roland me voorbij en werd ik ook door de uiteindelijke nummer 2 nog ingehaald. Met de hitte was het zwaar op het parcour, niemand liep volgens mij zijn normale looptijden. Ik finishte uiteindelijk als 5e in Deil. Moe maar voldaan van een zware wedstrijd stortte ik na de wedstrijd ter aarde. Ik was aardig kapot en had mijn beste wedstrijd van het seizoen afgewerkt.
Hieronder de uitslag van de heren onder 40.
1 Peter van Grootheest 2:01:12
2 Christiaan Hemstede 2:01:28
3 Roland de Haan 2:02:32
4 Henry Piek 2:03:21
Volgende week zaterdag treden we aan in Veenendaal voor een sprint wedstrijd. Kijken of we daar nog eens flink kunnen buffelen en een snelle tijd kunnen klokken.
Met sportieve groeten,
Henry Piek
maandag 3 augustus 2009
Ironman Antwerp 70.3 (Boete, Regen, Zwarte kaart en Zere benen)
Gisteren stond mijn laatste halve Ironman van dit jaar op de planning. De ironman 70.3 van Antwerpen was een leuke laatste halve Ironman om nog even ervaring op te doen en te genieten van een grote wedstrijd. Met een gigantisch topveld bij de mannen en vrouwen was het genieten in Antwerpen.
Ik was op zaterdagmiddag met mijn ouders afgereisd naar Antwerpen. in het hotel liepen talloze atleten rond met compressiesokken, kleurrijke schoentjes en fietsen die duurder waren dan de eigen auto's. In ons hotel zaten ook Fraser Cartmell en Belinda Granger (winnaar Antwerp Ironman 70.3 2008).
Op de ochtend van de wedstrijd was het slecht weer, het regende hard en de wind was ook geen pretje. Ik ging op de fiets richting de start maar werd aan het eind van de Waaslandtunnel door de politie aangehouden. Geen wedstrijd voor u vandaag meneer klonk het uit de mond van de Agent. Ik had een grove overtreding begaan. Er werd een busje besteld en ik stond echt perplex. De waaslandtunnel is verboden terrein voor fietsers maar ik was die ochtend echt niet de enige. Na wat discussie bleek mijn NTB pasje voldoende om een vette bon te krijgen. De precieze hoogte weet ik niet maar dat het boven de honderd euro uitkomt is zeker. Gelukkig kon ik na dit vervelende incident verder richting start. Hartslag 200 en bijna ingeladen door de politie. Het weer was er niet beter op geworden en nog steeds kwam het met bakken uit de hemel. Al ruim voor de start werd het wetsuit aangetrokken om toch enige warmte te hebben. Altijd leuk om voor de start nog wat bekende tegen te komen en wat woorden te wisselen.
Zwemmen (1900 meter zwemmen in het Galgenweel)
5 minuten na de professionals werden we weg geschoten om 11:05 in de ochtend. Het was vechten voor een plekje en na wat klappen geincasseerd te hebben had ik bij het keerpunt goede voeten gevonden voor de laatste 900 meter. Het zwemmen verliep niet onaardig met een schouder die onder de tape zat. Met 30 minuten en 34 seconden stond ik boven aan de trap bij de uitgang van het zwemmen. Ik liep richting de fiets om te wisselen. De looptocht naar de uitgang van het parc fermee was een drama. over een dunne strook mochten we naar de uitgang rennen met de fiets. Een echte recreant had bedacht dat rustig lopen makkelijker was. We konden er niet voorbij en iedereen was aardig gebrand om hard te fietsen.
Fietsen (90 kilometer door de haven van Antwerpen)
Het fietsparcours bracht ons richting de Waaslandtunnel, dezelfde tunnel waar ik s'morgens ookal eens doorheen was geknalt. Nu mocht ik er gelukkig wel doorheen zonder politie escorte. Het fietsparcours was met veel regen en wind een uitdaging. Ik kon aardig ronddraaien en had een mooi tempo zowel in snelheid als in beentempo. Ik was van te voren al gewaarschuwd voor de spoorwegen die de wegen kruisen in het havengebied. De organisatie had matten gelegd zodat we daar overheen konden. Ik heb met het overkruisen van deze matten geen problemen gehad maar er zijn diverse atleten onderuit gegaan. Het parcour is vrij vlak maar had op sommige punten een fikse wind staan waardoor het moeilijk was het tempo hoog te houden. Na 35 kilometer bedacht een voorganger eens goed te remmen waardoor ik te dicht op hem reed en prompt een zwarte kaart kreeg van de wedstrijdleiding. Ik moest me langs de moter melden en het gas los laten. Er werd me verteld dat ik een straflus moest lopen in het wisselpark na het fietsen. Ik was eigenlijk kwaad omdat ik weinig kon doen aan het voorval maar discussieren met juryleden werkt niet dus besloot ik maar hard door te trappen. Op 70 km van het einde werd ik bijgehaald door Pieter de Neve en sloot aan. Samen met nog een atleet en op respectabele afstand reden we de laatste 20 kilometer. op sommige stukken reden we zelfs 49 kilometer per uur. De laatste 3 kilometer heb ik Pieter en de andere fietser laten lopen om rustig rond te kunnen draaien en mijn benen te laten wennen aan een hoger tempo om zo de overgang naar het lopen makkelijker te maken. Net voor het einde van de fietsproef stonden mijn ouders te roepen.
Lopen (3x 7 kilometer door het centrum van Antwerpen + de straflus)
Ik kwam de wisselzone in en wilde mijn fiets in de rekken zetten. Na wat geklooi en tijdsverlies besloot ik de fiets tegen de hekken te zetten. Mijn voor en achterwiel paste niet in het hek. Een waardeloos systeem dat me echt tijd heeft gekost. Ik ging onderweg voor het laatste onderdeel. Na het lopen van de straflus mocht ik het echte parcour op en begon mijn helse tocht door de straten van Antwerpen. Ik weet niet wat het was maar sinds mijn terugkomst uit Amerika heb ik niet meer lekker gelopen. Mijn benen voelde zwaar en er zat weinig gang in. Ook mijn schouder deed zeer na 2 uur en 17 minuten in de tijdritbeugel gelegen te hebben. Ik heb er het beste van gemaakt en werd elke ronde door mijn ouders aangemoedigd. Ik eindigde de wedstrijd in 4 uur 35 minuten en 42 seconden.
Vanmiddag naar de Fysiotherapeut om eens goed te kijken naar de schouder. Verder was het een leerzame dag met slecht weer tijdens het zwemmen en fietsen. Gelukkig was het droog na de fietsproef.
Met nog drie wedstrijden op de planning is het triathlon seizoen bijna ten einde en weet ik waar de komende winter aan gewerkt moet worden. Mijn lopen is ondermaats en het zwemmen kan verbeterd worden. Met het fietsen zit het wel goed, 39,5 gemiddeld over 90 kilometer is niet onverdienstelijk.
Sportieve groeten,
Henry Piek
Ik was op zaterdagmiddag met mijn ouders afgereisd naar Antwerpen. in het hotel liepen talloze atleten rond met compressiesokken, kleurrijke schoentjes en fietsen die duurder waren dan de eigen auto's. In ons hotel zaten ook Fraser Cartmell en Belinda Granger (winnaar Antwerp Ironman 70.3 2008).
Op de ochtend van de wedstrijd was het slecht weer, het regende hard en de wind was ook geen pretje. Ik ging op de fiets richting de start maar werd aan het eind van de Waaslandtunnel door de politie aangehouden. Geen wedstrijd voor u vandaag meneer klonk het uit de mond van de Agent. Ik had een grove overtreding begaan. Er werd een busje besteld en ik stond echt perplex. De waaslandtunnel is verboden terrein voor fietsers maar ik was die ochtend echt niet de enige. Na wat discussie bleek mijn NTB pasje voldoende om een vette bon te krijgen. De precieze hoogte weet ik niet maar dat het boven de honderd euro uitkomt is zeker. Gelukkig kon ik na dit vervelende incident verder richting start. Hartslag 200 en bijna ingeladen door de politie. Het weer was er niet beter op geworden en nog steeds kwam het met bakken uit de hemel. Al ruim voor de start werd het wetsuit aangetrokken om toch enige warmte te hebben. Altijd leuk om voor de start nog wat bekende tegen te komen en wat woorden te wisselen.
Zwemmen (1900 meter zwemmen in het Galgenweel)
5 minuten na de professionals werden we weg geschoten om 11:05 in de ochtend. Het was vechten voor een plekje en na wat klappen geincasseerd te hebben had ik bij het keerpunt goede voeten gevonden voor de laatste 900 meter. Het zwemmen verliep niet onaardig met een schouder die onder de tape zat. Met 30 minuten en 34 seconden stond ik boven aan de trap bij de uitgang van het zwemmen. Ik liep richting de fiets om te wisselen. De looptocht naar de uitgang van het parc fermee was een drama. over een dunne strook mochten we naar de uitgang rennen met de fiets. Een echte recreant had bedacht dat rustig lopen makkelijker was. We konden er niet voorbij en iedereen was aardig gebrand om hard te fietsen.
Fietsen (90 kilometer door de haven van Antwerpen)
Het fietsparcours bracht ons richting de Waaslandtunnel, dezelfde tunnel waar ik s'morgens ookal eens doorheen was geknalt. Nu mocht ik er gelukkig wel doorheen zonder politie escorte. Het fietsparcours was met veel regen en wind een uitdaging. Ik kon aardig ronddraaien en had een mooi tempo zowel in snelheid als in beentempo. Ik was van te voren al gewaarschuwd voor de spoorwegen die de wegen kruisen in het havengebied. De organisatie had matten gelegd zodat we daar overheen konden. Ik heb met het overkruisen van deze matten geen problemen gehad maar er zijn diverse atleten onderuit gegaan. Het parcour is vrij vlak maar had op sommige punten een fikse wind staan waardoor het moeilijk was het tempo hoog te houden. Na 35 kilometer bedacht een voorganger eens goed te remmen waardoor ik te dicht op hem reed en prompt een zwarte kaart kreeg van de wedstrijdleiding. Ik moest me langs de moter melden en het gas los laten. Er werd me verteld dat ik een straflus moest lopen in het wisselpark na het fietsen. Ik was eigenlijk kwaad omdat ik weinig kon doen aan het voorval maar discussieren met juryleden werkt niet dus besloot ik maar hard door te trappen. Op 70 km van het einde werd ik bijgehaald door Pieter de Neve en sloot aan. Samen met nog een atleet en op respectabele afstand reden we de laatste 20 kilometer. op sommige stukken reden we zelfs 49 kilometer per uur. De laatste 3 kilometer heb ik Pieter en de andere fietser laten lopen om rustig rond te kunnen draaien en mijn benen te laten wennen aan een hoger tempo om zo de overgang naar het lopen makkelijker te maken. Net voor het einde van de fietsproef stonden mijn ouders te roepen.
Lopen (3x 7 kilometer door het centrum van Antwerpen + de straflus)
Ik kwam de wisselzone in en wilde mijn fiets in de rekken zetten. Na wat geklooi en tijdsverlies besloot ik de fiets tegen de hekken te zetten. Mijn voor en achterwiel paste niet in het hek. Een waardeloos systeem dat me echt tijd heeft gekost. Ik ging onderweg voor het laatste onderdeel. Na het lopen van de straflus mocht ik het echte parcour op en begon mijn helse tocht door de straten van Antwerpen. Ik weet niet wat het was maar sinds mijn terugkomst uit Amerika heb ik niet meer lekker gelopen. Mijn benen voelde zwaar en er zat weinig gang in. Ook mijn schouder deed zeer na 2 uur en 17 minuten in de tijdritbeugel gelegen te hebben. Ik heb er het beste van gemaakt en werd elke ronde door mijn ouders aangemoedigd. Ik eindigde de wedstrijd in 4 uur 35 minuten en 42 seconden.
Vanmiddag naar de Fysiotherapeut om eens goed te kijken naar de schouder. Verder was het een leerzame dag met slecht weer tijdens het zwemmen en fietsen. Gelukkig was het droog na de fietsproef.
Met nog drie wedstrijden op de planning is het triathlon seizoen bijna ten einde en weet ik waar de komende winter aan gewerkt moet worden. Mijn lopen is ondermaats en het zwemmen kan verbeterd worden. Met het fietsen zit het wel goed, 39,5 gemiddeld over 90 kilometer is niet onverdienstelijk.
Sportieve groeten,
Henry Piek
zaterdag 27 juni 2009
Beesd, een gedenkwaardige wedstrijd
Vandaag was het zover, de triathlon van Beesd. Beesd is voor mij wel een soort thuiswedstrijd dus waren de verwachtingen hoog. Het begon gisteren al toen ik de ingredienten bijelkaar zocht in de plaatselijke super voor een heerlijke pasta. Diverse mensen schoten me aan en hadden toch wel hoge verwachtingen. Ik ben me wel bewust van mijn eigen kunnen maar er zijn diverse factoren die je race kunnen beinvloeden.
Vanochtend nog even de spieren op spanning gebracht en eigenlijk al vroeg de brug over om mijn fiets-loop wissel klaar te maken. Daarna nog snel even naar huis voor een startnummer band want die was ik vergeten. Vanaf het plein op de fiets naar marienwaerd om de wissel zwemmen-fietsen klaar te maken en in te zwemmen. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet zenuwwachtig was. Mensen verwachten wat van je en dat brengt druk met zich mee. Van Gonny kreeg ik de laatste instructies over het zwemmen, dat was iets dat mijn gedachten even ergens anders bracht.
Het startschot klonk en de Linge die tamelijk rustig is veranderde in een wasmachine vol idiote sporters die op onder en over elkaar heen wilden zwemmen. Ik kreeg wat tikken maar deelde zelf ook uit. Ik kon aansluiting vinden met een groepje en had voor het eerst tijdens een wedstrijd door wie het waren. Ik lag met Stefan, Waldo en Sjaak in een groepje, Roland de Haan lag er achteraf gebleken ook bij. Toen ik de dijk op liep hoorde ik wat namen en voor me liep Waldo, dat deed me wel goed. We sprongen op de fiets en begonnen tempo te draaien en reden gemiddeld 40 kilometer per uur. Waldo, Roland en ik reden om beurten op kop. Ik heb geprobeerd weg te komen maar had niet de benen die ik in Woerden wel had. Mijn gemiddelde was niet slecht maar kon niet demarreren en uithalen of wegfietsen. In de laatste ronde raapte we Cees Verbeek op die aanhaakte en de laatste 7 kilometer mee fietste. Bij de spoorweg overgang gingen we tussen de bomen door, de trein was echt net een seconde voorbij, waldo kon hem net niet aanraken. We reden over de dijk waar ik al besloot mijn schoenen los te gooien en op de schoenen te trappen. Meteen ook een grotere versnelling draaien om meteen goed van start te gaan met lopen. Mijn wissel was snel en ik kon vrij direct achter Cees, Roland en Waldo aansluiten. Waldo en Cees liep ik niet veel later snel en gemakkelijk voorbij. Roland was een klasse appart vandaag, hij liep meteen een vrij groot gat dat ik niet kon dicht lopen. Tijdens het lopen haalde ik ook Rogier bij en ook Maarten werd na 5 kilometer lopen bijgehaald. Toen ik de laatste 5 kilometer inging riep Gonny me nog na dat ik moest gaan voor plaats twee, dat was haalbaar. Ik heb echt geprobeerd naar de nummer twee toe te lopen maar kwam wel dichterbij tot op het 7,5 kilometer punt waar hij een tandje bijzetten en van me weg liep. Op kilometer acht heb ik me laten verleiden door mijn grootste probleem, te makkelijk denken over het lopen en langzaam tempo minderen. Cees maakte daar handig gebruik van en haalde me anderhalve kilometer voor de streep in. Ik kon volgen maar bleef achter hem. In de straat net voor de finish probeerde ik met een sprint Cees te verschalken maar hij gooide de deur in de bocht handig dicht waardoor ik het op een seconde na niet haalde.
Ik werd dus vierde overall en 3e bij de heren onder de 40. Een mooi resultaat waar ik echt trots op ben. Ik weet dat ik dit seizoen echt stappen heb gemaakt en hoop dat de komende jaren verder uit te bouwen. Dat Cees me verschalkte was jammer maar voor hem misschien maar beter. Ingehaald worden door een jonkie is ook niet alles ;)
Bedankt aan allen die me een sms of email hebben gestuurd! Ook die mensen die naast het parcours mijn naam hebben staan schreeuwen bedankt, dat voelt altijd goed. Grappig dat ik in de volksmond nog steeds Giggs genoemd word, het voetbal verleden blijft dus toch kleven. Nu rusten en ontspannen toe werken aan een nieuwe uitdaging, de Ironman 70.3 van Rhode Island over 15 dagen. Blijf dus vooral mijn blog volgen dan blijf je op de hoogte! Een bericht achterlaten is ook altijd leuk!
Spreek jullie snel weer!
Met sportieve groeten,
Henry Piek
maandag 1 juni 2009
Triathlon Woerden
Vandaag stond de triathlon van Woerden op de kalender. Op mijn schema stond behouden lopen!!! Ik reisde af met eigenlijk maar 1 doel, een mooie race zonder al te diep te gaan. Over een kleine week staat namelijk de Ironman 70.3 van Zwitserland op het programma. Ik kwam in het Parc Fermee Cees en Jan tegen die ook meededen aan de wedstrijd.
Ik had mijn fiets klaargezet en nog even goed gekeken waar de fiets stond, dat wil nog wel eens werken als je uit het water komt in een overvol fietsenhok. De start was om kwart over 1. We maakten ons op voor de briefing en een kwartier later ging het kanon af. De start was chaotisch maar niet slecht en al gauw kon ik goede voeten vinden. Na een 250 meter verloor ik contact omdat er iemand over me heen moest zwemmen. Ik vond een nieuw stel benen maar die beste man zwom echt van links naar rechts, niet echt super dus. Met 16 minuten en 23 seconden stond ik weer in het parc fermee en was het tijd voor mijn lievelings onderdeel van de triathlon. Het fietsen bracht me een heel stuk naar voren. Met een gemiddelde van ruim 40 kilometer per uur werkte ik het parcours af en kon ik slechts 20 seconden achter Cees wisselen. Ik besloot rustig te lopen en liep lekker comfortabel naar de finish. Ik finishte in 1 uur 59 minuten en 15 seconden. Een nieuw PR op de kwart triathlon en dat voor een rustig looponderdeel.
Nu nog even een weekje rustig wat trainingen afwerken en op donderdag vertrek ik samen met Frank naar Zwitserland voor de eerste halve triathlon van het seizoen. Hopen dat alles op zijn plek valt aankomende zondag. Ik zal komende week nog wat informatie posten aangaande de wedstrijd in Zwitserland.
Sportieve groeten,
Henry
Ik had mijn fiets klaargezet en nog even goed gekeken waar de fiets stond, dat wil nog wel eens werken als je uit het water komt in een overvol fietsenhok. De start was om kwart over 1. We maakten ons op voor de briefing en een kwartier later ging het kanon af. De start was chaotisch maar niet slecht en al gauw kon ik goede voeten vinden. Na een 250 meter verloor ik contact omdat er iemand over me heen moest zwemmen. Ik vond een nieuw stel benen maar die beste man zwom echt van links naar rechts, niet echt super dus. Met 16 minuten en 23 seconden stond ik weer in het parc fermee en was het tijd voor mijn lievelings onderdeel van de triathlon. Het fietsen bracht me een heel stuk naar voren. Met een gemiddelde van ruim 40 kilometer per uur werkte ik het parcours af en kon ik slechts 20 seconden achter Cees wisselen. Ik besloot rustig te lopen en liep lekker comfortabel naar de finish. Ik finishte in 1 uur 59 minuten en 15 seconden. Een nieuw PR op de kwart triathlon en dat voor een rustig looponderdeel.
Nu nog even een weekje rustig wat trainingen afwerken en op donderdag vertrek ik samen met Frank naar Zwitserland voor de eerste halve triathlon van het seizoen. Hopen dat alles op zijn plek valt aankomende zondag. Ik zal komende week nog wat informatie posten aangaande de wedstrijd in Zwitserland.
Sportieve groeten,
Henry
vrijdag 22 mei 2009
Trio Triathlon Made
Afgelopen maandag tijdens de zwemtraining werd mij gevraagd mee te doen met de trio triathlon te Made. Alan was geblesseerd en Stefan zocht nog een vervanger. De opzet van deze wedstrijd is heel simpel, per persoon start je een achtste triathlon en wanneer je wilt gaan finishen tik je de volgende van je team aan die reeds in het zwembad klaar ligt. Met drie personen werk je dus individueel een triathlon af en de tijden bij elkaar opgeteld is de totale eindtijd. Het team met de snelste eindtijd heeft gewonnen.
Gisteren (hemelvaartsdag) vertrokken we om 06.30 op de fiets richting Made. Ik reed met Gonny en Marc mee die elk jaar op de fiets afreizen naar Made. Twee jaar geleden kon ik me niet voorstellen om op de fiets naar een wedstrijd te gaan deze af te werken en doodleuk weer terug te rijden. Triatleten zijn gek, dat werd maar weer eens bewezen! We waren mooi op tijd in Made net als de rest van onze teamgenoten welke overigens allemaal met de auto waren.
Om 09.00 uur startte de eerste serie met ons sterkste team. Dirk, Marc en Maarten wilde voor de vierde achtereenvolgende keer de winst naar zich toe trekken. Na een snelle race van Dirk nam Marc het over en maakte Maarten het karwei mooi af. Om 9.30 uur startte de serie waarin ik meedeed. Stefan zou starten waarna Gerda als tweede zou gaan en ik als laatste mocht vertrekken. Het was grappig om te zien wat voor chaos er was in de wisselzone met iedereen die elkaar aan het helpen was. Toen Gerda me aantikte in het 50m bad was mijn wedstrijd gestart. Het zwemmen verliep voor mijn doen goed, ik klokte 7:37 toen ik op de kant stond. De wissel verliep wat moeizaam maar eenmaal op de fiets heb ik het gas opengetrokken. Het parcour was op 2 scherpe bochten na eigenlijk vrij simpel. Het was echter wel uitkijken voor tegenliggers en fietsers (dagjesmensen). Na een snelle fietstocht wisselde ik weer traag en begon ik aan de afsluitende 5 km hardlopen. Na 1 a 2 kilometer kwam ik in een lekker ritme en kon het gas goed open. Ik liep lekker ontspannen en voelde me sterk. Ik finishte uiteindelijk ik 54 minuten en 23 seconden.
Na lang wachten op de prijsuitreiking was het voor ons weer tijd om naar huis te gaan. Uiteraard gingen we weer met de fiets terug maar deze keer gingen er meer teamgenoten mee naar huis. Uiteindelijk reden we me een kleine 10 man richting Gemeente Geldermalsen. Waldo had nog een langere tocht voor de boeg, hij moest met de fiets naar Amsterdam.
Hieronder de team uitslagen en de individuele uitslagen:
Team uitslagen
Vahalis 1 2:39:00
Pro team Vahalis 2:44:49
Specht 13 2:53:48
Vahalis Veteranen 3:00:46
De Betuwse Helden 3:10:46
Betuwse vrouwen 3:39:40
Individuele uitslagen
Maarten 52:14
Marc 52:46
Cees 53:11
Dirk Jan 54:00
Rogier 54:13
Henry 54:23
Gonny 57:11
Waldo 57:17
Dick 58:15
Adri 57:19
Jan 59:00
Stefan 59:59
Henry v. Helten 1:04:27
Miranda 1:12:26
Gradie 1:12:50
Annemarie 1:14:24
Gerda 1:16:24
De trio triathlon in Made was een leuke wedstrijd. Ik kon hier testen of ik progressie gemaakt heb in alle onderdelen. Mijn eindtijd is hoopvol en laat zien dat het gat met de toppers van onze vereniging kleiner wordt! Natuurlijk was het niet alleen serieus racen maar hebben we ook gelachen. Vooral om Waldo die met kleren en al in het water viel.
Nu nog een kleine twee weken hard trainen en dan begint het seizoen echt. De triathlon van Woerden start over 10 dagen, daarna reizen we af naar Zwitserland voor de Ironman 70.3 aldaar.
Sportieve groeten,
Henry Piek
Gisteren (hemelvaartsdag) vertrokken we om 06.30 op de fiets richting Made. Ik reed met Gonny en Marc mee die elk jaar op de fiets afreizen naar Made. Twee jaar geleden kon ik me niet voorstellen om op de fiets naar een wedstrijd te gaan deze af te werken en doodleuk weer terug te rijden. Triatleten zijn gek, dat werd maar weer eens bewezen! We waren mooi op tijd in Made net als de rest van onze teamgenoten welke overigens allemaal met de auto waren.
Om 09.00 uur startte de eerste serie met ons sterkste team. Dirk, Marc en Maarten wilde voor de vierde achtereenvolgende keer de winst naar zich toe trekken. Na een snelle race van Dirk nam Marc het over en maakte Maarten het karwei mooi af. Om 9.30 uur startte de serie waarin ik meedeed. Stefan zou starten waarna Gerda als tweede zou gaan en ik als laatste mocht vertrekken. Het was grappig om te zien wat voor chaos er was in de wisselzone met iedereen die elkaar aan het helpen was. Toen Gerda me aantikte in het 50m bad was mijn wedstrijd gestart. Het zwemmen verliep voor mijn doen goed, ik klokte 7:37 toen ik op de kant stond. De wissel verliep wat moeizaam maar eenmaal op de fiets heb ik het gas opengetrokken. Het parcour was op 2 scherpe bochten na eigenlijk vrij simpel. Het was echter wel uitkijken voor tegenliggers en fietsers (dagjesmensen). Na een snelle fietstocht wisselde ik weer traag en begon ik aan de afsluitende 5 km hardlopen. Na 1 a 2 kilometer kwam ik in een lekker ritme en kon het gas goed open. Ik liep lekker ontspannen en voelde me sterk. Ik finishte uiteindelijk ik 54 minuten en 23 seconden.
Na lang wachten op de prijsuitreiking was het voor ons weer tijd om naar huis te gaan. Uiteraard gingen we weer met de fiets terug maar deze keer gingen er meer teamgenoten mee naar huis. Uiteindelijk reden we me een kleine 10 man richting Gemeente Geldermalsen. Waldo had nog een langere tocht voor de boeg, hij moest met de fiets naar Amsterdam.
Hieronder de team uitslagen en de individuele uitslagen:
Team uitslagen
Vahalis 1 2:39:00
Pro team Vahalis 2:44:49
Specht 13 2:53:48
Vahalis Veteranen 3:00:46
De Betuwse Helden 3:10:46
Betuwse vrouwen 3:39:40
Individuele uitslagen
Maarten 52:14
Marc 52:46
Cees 53:11
Dirk Jan 54:00
Rogier 54:13
Henry 54:23
Gonny 57:11
Waldo 57:17
Dick 58:15
Adri 57:19
Jan 59:00
Stefan 59:59
Henry v. Helten 1:04:27
Miranda 1:12:26
Gradie 1:12:50
Annemarie 1:14:24
Gerda 1:16:24
De trio triathlon in Made was een leuke wedstrijd. Ik kon hier testen of ik progressie gemaakt heb in alle onderdelen. Mijn eindtijd is hoopvol en laat zien dat het gat met de toppers van onze vereniging kleiner wordt! Natuurlijk was het niet alleen serieus racen maar hebben we ook gelachen. Vooral om Waldo die met kleren en al in het water viel.
Nu nog een kleine twee weken hard trainen en dan begint het seizoen echt. De triathlon van Woerden start over 10 dagen, daarna reizen we af naar Zwitserland voor de Ironman 70.3 aldaar.
Sportieve groeten,
Henry Piek
maandag 7 juli 2008
Triathlon Didam 1000m/40km/10km
Afgelopen zaterdag was het weer raak, deze keer in Didam. Mijn laatste testcase voor Canada was een wedstrijd in de vorm van een kwart triathlon. Mijn doelen waren simpel, onder de 2 uur en 7 minuten finishen. Verder wilde ik een gelijkmatige 10km lopen over de vier ronden en gewoon een hele snelle fietstijd realiseren.Mijn voorbereiding die week was zwaar geweest met een zware duurrit van 5 uur op de maandag gevolgd door een intensieve looptraining op dinsdag. De rest van de week heb ik minder intensief doorgetraind maar ben ik wel in beweging gebleven. Het was dus hopen op goede benen en lekker weer om de laatste wedstrijd voor Canada onder ideale omstandigheden af te werken.
Het was mooi weer in Didam, er stond een matige wind, goed weer om een hoog voorwiel te steken en een dicht achterwiel. Na het inrichten van de wisselzone en wat slap ouwehoeren met andere atleten bekeken we de start van het NK masters op de Olympische afstand. Rob Barel kwam als eerste het water uit, verloor zijn schoen in de wisselzone en kwam daar pas achter toen hij op de fiets wilde stappen. Hij moest helemaal terug de wisselzone in en verloor kostbare tijd. Uiteindelijk werd Rob alsnog eerste.
Zwemmen
Om twee uur was het zover, de kwart triathlon ging van start. Ik had me aan de zijkant van het veld gepositioneerd vanwege de drukte op de smalle startlijn. Aan de zijkant starten is vanwege de drukte een aanrader alleen moet je meer meters maken voordat je in de juiste positie ligt. De start verliep niet onaardig alleen kreeg ik na 300 meter wedstrijd een paar lelijke ellebogen waardoor ik een sloot water binnen kreeg. Ik was even uit mijn ritme en verloor mijn groep. Ik moest hard werken om weer aan te sluiten. Na 700 meter wedstrijd kon ik aansluiten bij een betere zwemmer, in zijn kielzog kon ik mijn krachten sparen voor de rest van de race. Het water uitklimmen werd een sport op zich maar lukte na niet al te veel geklungel.
Fietsen
De wisselzone was lang en de ondergrond was deels ingericht met matten waardoor niet alles even gemakkelijk liep. De wissel verliep snel en ik kon beginnen aan een tijdrit over 40 kilometer. Langzaam aan kon ik tempo maken en haalde ik de eerste atleten in en begon ik aan mijn opmars naar voren. Het parcour leende zich om hard te fietsen, het was hier en daar even oppassen voor bochten met wat zand maar over het algemeen was het een ruim parcours. In de tweede fietsronde haalde ik een groepje stayerende atleten in die aansloten. Ik heb zeker 5 kilometer met een treintje achter me gereden. Zo nu en dan werd ik ingehaald als de motor voorbij kwam. Op kilometer 31 was ik het zat en trok ik de zaak uit elkaar, achter mij bliezen enkele wagonnetjes zich op en de trein werd kleiner. De laatste 3 kilometer werd ik ingehaald door het restant dat de eer wilde om eerder het parc fermee binnen te rijden. We zaten rond een 20e positie in de wisselzone.
Lopen
Mijn wissel verliep goed en het was zaak de vier ronden van 2,5 kilometer met zo min mogelijk verval te lopen. De ronden gingen snel voorbij en onderweg haalde ik nog een teamgenoot in. Ik finishte onder de 2 uur en 7 minuten met 15 seconden over, wederom een doel gehaald met niet al te veel inspanning.
Ik kan dus tevreden terug kijken op de wedstrijd in Didam, ik was slechts 12 seconden langzamer dan de snelste fietser en kon met lopen gelijke tred houden, er zat geen alarmerend verval in de looptijden. Over het zwemmen was ik ook wel tevreden zeker gezien de start en de klappen die ik opliep onderweg. Het fietsen had harder gekund, de eerste ronde was vooral verkennen.
Mijn eindtijd; 2 uur, 6 minuten en 45 seconden.
Over Canada, mijn verblijfplaats, wedstrijdinfo en allerlei handige zaken aangaande Ironman 70.3 post ik volgende week uitgebreide informatie.
woensdag 2 juli 2008
Het verhaal: Brian Boyle
Elk jaar wordt er een dvd uitgebracht van de wereldkampioenschappen triathlon te Hawaï. Daar waar je als triatleet droomt om ooit te mogen starten is het voor velen niet eens weg gelegd. Maar stel je eens voor dat je 21 bent, wordt aangereden door een truck die je honderden meters meesleept en niet alleen van je auto een wrak maakt.In minder dan een seconde veranderen al die zekerheden in je leven in een gruwelijke nachtmerrie. Het overkwam Brian Boyle, een studerende jongen uit Amerika. Naast zijn studie was Brian een sterke zwemmer en spendeerde hij veel tijd in de sportschool. Brian zou lid worden van het zwemteam. Hij zou dit gaan doen, en dat en toen plots was al die zekerheid weg. Één klap en een leven werd (bijna) vernietigd.
Brian’s hart verschoof in zijn lichaam naar de andere kant door de gigantische klap, hij verloor 6 liter bloed, brak en scheurde bijna alles in zijn lichaam. Brian werd afgevoerd naar het ziekenhuis en zou het niet halen. Na 36 bloedtransfusies, diverse operaties waarbij hij in totaal 8 keer een hartstilstand kreeg was hij uiteindelijk stabiel en werd hij kunstmatig in coma gehouden. Elke dag zag hij mensen op de intensive care vertrekken met doeken over hun gezicht, hij kon niet communiceren, bewegen of op een andere manier zijn ouders bereiken. 2 maanden lang duurde het en dat Brian nog leeft is een wonder. Brian revalideerde en stortte zich uiteindelijk op de sport triathlon en met minder dan 2 maanden training volbracht hij de Ironman van Hawaï. Brian is triatleet en een bijzonder persoon binnen de triathlon wereld.Waarom een artikel wijden aan Brian? Hij is een mooi voorbeeld van doorzettingsvermogen en de wil om te knokken voor het leven. Deze zomer ontmoet ik Brian op Newfoundland en zullen we samen racen om een ticket voor de Wereldkampioenschappen Ironman 70.3.
maandag 30 juni 2008
Triathlon Beesd 500m/22,5km/5km
Afgelopen zaterdag was het zover, de triathlon van Beesd. Voor mij persoonlijk was het de derde keer dat ik meedeed aan dit gezellig en vooral goed georganiseerde evenement. In de aanloop naar de wedstrijd werd me vaak gevraagd waarom ik niet startte op de kwart afstand. Mijn antwoord was altijd dat ik voor een top drie wilde gaan op de achtste afstand. Ik denk dat veel mensen dachten dat het niet haalbaar was en dat ik de concurrentie onderschatte. Voor een top drie plaats moet alles gesmeerd lopen en moet je gewoon heel goed getraind zijn.
Mijn voorbereiding was goed geweest en door mijn derde plaats in Terheijden, twee weken geleden wist ik dat het met de vorm wel goed zat. Ik was op tijd in Beesd om mezelf optimaal voor te bereiden. Ik richtte de wissel van het fietsen naar het lopen in en nam ter plekke mijn race door om niks te vergeten. Op de fiets reed ik richting de wisselzone van het zwemmen naar het fietsen op Mariënwaerd. Daar aangekomen had ik tijd genoeg en kon ik mijn fiets prepareren. Mijn schoenen hingen horizontaal in de clipjes, de helm had ik met elastiek op zijn kop vastgemaakt aan het stuur. Mijn hagelnieuwe Giro bril hing aan de remkabels. Ik pakte mijn wetsuit uit, mijn brilletje en badmuts nam ik mee en liep naar de oever van de Linge waar het allemaal moest gaan gebeuren.
Voor de wedstrijd was er tijd zat om nog even met wat mensen te kletsen en mijn pak goed aan te trekken. Mijn nieuwe wetsuit had ik immers nog nooit uitgetest tijdens een wedstrijd. Na de start van de kwart afstand ging ik het water in en zwom ik wat los om mezelf vast op te warmen voor de wedstrijd.
Zwemmen
Om half drie klonk het startsein en waren we los. Ik had geen optimale start maar vond de aansluiting met de kop van het veld in de eerste meters uiteindelijk toch. Het liep lekker en na een breuk in de kopgroep kon ik aanklampen bij de achtervolgers. Op welke positie precies ik uit het water kwam weet ik niet maar ik was nog goed fit. Na wat geklungel met het koortje van mijn wetsuit ging het pak uit en maakte ik me klaar voor een zware fietstocht.
Fietsen
Ik deed mijn helm en zonnebril op en pakte de fiets van het rek. doordat de schoenen mooi horizontaal hingen kon ik zo op de fiets springen. Ik werd nog door een NTB jurylid aangemoedigd want ik zat er goed bij volgens hem. Het fietsen verliep aardig op het eerste stuk maar toen ik de spoorlijn over gestoken was werd ik opgehouden door een oudere dame in een grijze wagen, het leek eeuwig te duren voordat ze me de ruimte gaf te passeren. Ik werd op de kruising aangemoedigd door heel wat mensen die de moeite hadden genomen te komen supporteren. Richting Culemborg had ik de wind vol in de rug en kon ik heel hard doortrekken, echter de weg terug had ik de wind weer vol tegen en moest ik vol in de remmen voor de Campina truck. Verder verliep het fietsen goed en kon ik aardig tempo draaien en haalde ik hier en daar de mindere fietsers in. Op de havendijk ging ik met de voeten uit de schoenen en reed ik richting de wisselzone op het plein.
Lopen
Mijn fiets werd aangepakt en de schoenen gingen aan. Ik verliet het Parc Fermee met een Gel in de hand en een bekertje water. Ik kreeg door dat ik tweede liep en dat de nummer 1 ruim voor me liep. Ik kon mijn tempo aardig omhoog gooien en begon langzaamaan in te lopen. Op het keerpunt en tijdens het passeren was de afstand te overbruggen maar door een goed geplaatste demarrage kon ik niet dichter bij komen. Het geweld om de derde plaats achter me was ver weg en ik kon vrij gemakkelijk mijn tweede positie vasthouden. Als nummer twee liep ik over de finish op het dorpsplein. Het was grappig te zien dat veel mensen verbaasd waren over mijn prestatie, de speaker wilde nog wat dingen weten ook dat was grappig.
Een tweede plek was meer dan ik op had gehoopt en dus een mooie opsteker! Van hieruit wil ik ook iedereen bedanken die de moeite nam me aan te moedigen en wat foto’s heeft geschoten! Ik heb een superdag gehad en het vertrouwen en de motivatie om in Canada te presteren zijn nu alleen maar groter. Vanmiddag stap ik weer op de fiets voor een duurtraining van ruim 5 uur. Volgende week in Didam een Olympische triathlon, die ik serieus neem maar waar ik niet specifiek voor heb getraind.
Nogmaals bedankt!
Met sportieve groeten,
Henry
Mijn voorbereiding was goed geweest en door mijn derde plaats in Terheijden, twee weken geleden wist ik dat het met de vorm wel goed zat. Ik was op tijd in Beesd om mezelf optimaal voor te bereiden. Ik richtte de wissel van het fietsen naar het lopen in en nam ter plekke mijn race door om niks te vergeten. Op de fiets reed ik richting de wisselzone van het zwemmen naar het fietsen op Mariënwaerd. Daar aangekomen had ik tijd genoeg en kon ik mijn fiets prepareren. Mijn schoenen hingen horizontaal in de clipjes, de helm had ik met elastiek op zijn kop vastgemaakt aan het stuur. Mijn hagelnieuwe Giro bril hing aan de remkabels. Ik pakte mijn wetsuit uit, mijn brilletje en badmuts nam ik mee en liep naar de oever van de Linge waar het allemaal moest gaan gebeuren.
Voor de wedstrijd was er tijd zat om nog even met wat mensen te kletsen en mijn pak goed aan te trekken. Mijn nieuwe wetsuit had ik immers nog nooit uitgetest tijdens een wedstrijd. Na de start van de kwart afstand ging ik het water in en zwom ik wat los om mezelf vast op te warmen voor de wedstrijd.
Zwemmen
Om half drie klonk het startsein en waren we los. Ik had geen optimale start maar vond de aansluiting met de kop van het veld in de eerste meters uiteindelijk toch. Het liep lekker en na een breuk in de kopgroep kon ik aanklampen bij de achtervolgers. Op welke positie precies ik uit het water kwam weet ik niet maar ik was nog goed fit. Na wat geklungel met het koortje van mijn wetsuit ging het pak uit en maakte ik me klaar voor een zware fietstocht.
Fietsen
Ik deed mijn helm en zonnebril op en pakte de fiets van het rek. doordat de schoenen mooi horizontaal hingen kon ik zo op de fiets springen. Ik werd nog door een NTB jurylid aangemoedigd want ik zat er goed bij volgens hem. Het fietsen verliep aardig op het eerste stuk maar toen ik de spoorlijn over gestoken was werd ik opgehouden door een oudere dame in een grijze wagen, het leek eeuwig te duren voordat ze me de ruimte gaf te passeren. Ik werd op de kruising aangemoedigd door heel wat mensen die de moeite hadden genomen te komen supporteren. Richting Culemborg had ik de wind vol in de rug en kon ik heel hard doortrekken, echter de weg terug had ik de wind weer vol tegen en moest ik vol in de remmen voor de Campina truck. Verder verliep het fietsen goed en kon ik aardig tempo draaien en haalde ik hier en daar de mindere fietsers in. Op de havendijk ging ik met de voeten uit de schoenen en reed ik richting de wisselzone op het plein.Lopen
Mijn fiets werd aangepakt en de schoenen gingen aan. Ik verliet het Parc Fermee met een Gel in de hand en een bekertje water. Ik kreeg door dat ik tweede liep en dat de nummer 1 ruim voor me liep. Ik kon mijn tempo aardig omhoog gooien en begon langzaamaan in te lopen. Op het keerpunt en tijdens het passeren was de afstand te overbruggen maar door een goed geplaatste demarrage kon ik niet dichter bij komen. Het geweld om de derde plaats achter me was ver weg en ik kon vrij gemakkelijk mijn tweede positie vasthouden. Als nummer twee liep ik over de finish op het dorpsplein. Het was grappig te zien dat veel mensen verbaasd waren over mijn prestatie, de speaker wilde nog wat dingen weten ook dat was grappig.
Een tweede plek was meer dan ik op had gehoopt en dus een mooie opsteker! Van hieruit wil ik ook iedereen bedanken die de moeite nam me aan te moedigen en wat foto’s heeft geschoten! Ik heb een superdag gehad en het vertrouwen en de motivatie om in Canada te presteren zijn nu alleen maar groter. Vanmiddag stap ik weer op de fiets voor een duurtraining van ruim 5 uur. Volgende week in Didam een Olympische triathlon, die ik serieus neem maar waar ik niet specifiek voor heb getraind.
Nogmaals bedankt!
Met sportieve groeten,
Henry
zondag 8 juni 2008
Triathlon Terheijden 500m/19km/5km
Vandaag was het voor mij een serieuze test om te zien hoe fit ik ben in de aanloop naar mijn thuiswedstrijd in Beesd. Gisteren had ik het parcour al verkend en dat bleek tussen alle regionale triatleten geen overbodige luxe! De plaats waar het allemaal moest gebeuren was Terheijden, een plaatsje net boven Breda, ydillisch, met een molen en de schans.
Na een goede voorbereiding van de wissel nam ik nog wat tijd te informeren over het parcours, zeker het loopparcour leek op een doolhof. Om 12:15 werden we weggeschoten en was het voor mij zaak als mindere zwemmer niet al te veel tijd te verliezen op de concurrentie. Het zwemmen verliep niet slecht, nog steeds in een surfsuit in plaats van een hightec wetsuit speciaal voor triathlon gemaakt. Ik kon toch vrij rap het water uitkomen en na wat zoeken naar het koortje van de rits was het zover, de wissel, iets waar ik al maanden op train. Ik ontdeed me van mijn zwempak, plaatste de helm op mijn hoofd nam de fiets in de hand alsmede de sportbril en liep richting exit van het Parc Fermee (fietsenstalling). De fiets wipte ik over de balk en ik schoot in mijn schoenen opweg naar de concurrentie die al lang en breed op de fiets zat.
Het fietsonderdeel was zwaar vanwege het slechte wegdek de eerste 2 a 3 kilometers en het was oppassen niks kapot te rijden of uit te glijden over steentjes of zand. Na het vervelende stuk draaide we op een redelijke asfalt strook waar ik kon beginnen aan mijn favoriete onderdeel van de triathlonsport namelijk de tijdrit, het fietsonderdeel. Langzaam kwam ik op toeren en begon ik langzaamaan atleten te passeren. Op het tweede deel van het parcours kon ik volgas gaan en reed ik gemiddeld 44 km per uur, een brommer naast me kon niet harder. De tweede ronde bracht me naar de kop van het veld, het werd tijd om te gaan wisselen. Tijdens de laatste kilometer was ik al uit mijn schoenen en zo kon ik snel wisselen in de wisselzone.
Ik was begonnen aan de loopproef wetende dat er nog ongeveer 6 atleten voor me liepen. Het duurde niet lang voordat ik mijn ritme vond. langzaam liep ik in op de concurrentie en passeerde ik 2 man. Een kilometer later toen ik bijna iemand wilde passeren stapte hij uit de wedstrijd. Achteraf bleek dat hij zichzelf had opgeblazen tijdens het fietsen. Ik had dus nog drie man voor me waarvan ik wist dat de Nr. 1 niet meer te achterhalen viel, deze atleet doet in de Nederlandse top aardig mee en wint vaker zijn wedstrijden. Ik moest me dus richten op het podium en dat lukte. Met een goede en vooral hele snelle laatste ronde lukte het me de derde plaats te behalen en finishte ik slechts 7 seconden achter de nummer 2.
Na mijn eerste plaats in Almere (tijdrit) is dit mijn eerste podiumplek bij een triathlon. Ik finishte in een tijd van 1.00:00, precies een uur. De snelle tijd kwam mede door de lengte van het fietsparcours, deze was een kilometer korter dan normaal.
Deze uitslag geeft me positieve feedback voor de wedstrijd in Beesd over drie weken en bevestigd de goede vorm.
Sportieve groeten,
Henry Piek
Na een goede voorbereiding van de wissel nam ik nog wat tijd te informeren over het parcours, zeker het loopparcour leek op een doolhof. Om 12:15 werden we weggeschoten en was het voor mij zaak als mindere zwemmer niet al te veel tijd te verliezen op de concurrentie. Het zwemmen verliep niet slecht, nog steeds in een surfsuit in plaats van een hightec wetsuit speciaal voor triathlon gemaakt. Ik kon toch vrij rap het water uitkomen en na wat zoeken naar het koortje van de rits was het zover, de wissel, iets waar ik al maanden op train. Ik ontdeed me van mijn zwempak, plaatste de helm op mijn hoofd nam de fiets in de hand alsmede de sportbril en liep richting exit van het Parc Fermee (fietsenstalling). De fiets wipte ik over de balk en ik schoot in mijn schoenen opweg naar de concurrentie die al lang en breed op de fiets zat.
Het fietsonderdeel was zwaar vanwege het slechte wegdek de eerste 2 a 3 kilometers en het was oppassen niks kapot te rijden of uit te glijden over steentjes of zand. Na het vervelende stuk draaide we op een redelijke asfalt strook waar ik kon beginnen aan mijn favoriete onderdeel van de triathlonsport namelijk de tijdrit, het fietsonderdeel. Langzaam kwam ik op toeren en begon ik langzaamaan atleten te passeren. Op het tweede deel van het parcours kon ik volgas gaan en reed ik gemiddeld 44 km per uur, een brommer naast me kon niet harder. De tweede ronde bracht me naar de kop van het veld, het werd tijd om te gaan wisselen. Tijdens de laatste kilometer was ik al uit mijn schoenen en zo kon ik snel wisselen in de wisselzone.
Ik was begonnen aan de loopproef wetende dat er nog ongeveer 6 atleten voor me liepen. Het duurde niet lang voordat ik mijn ritme vond. langzaam liep ik in op de concurrentie en passeerde ik 2 man. Een kilometer later toen ik bijna iemand wilde passeren stapte hij uit de wedstrijd. Achteraf bleek dat hij zichzelf had opgeblazen tijdens het fietsen. Ik had dus nog drie man voor me waarvan ik wist dat de Nr. 1 niet meer te achterhalen viel, deze atleet doet in de Nederlandse top aardig mee en wint vaker zijn wedstrijden. Ik moest me dus richten op het podium en dat lukte. Met een goede en vooral hele snelle laatste ronde lukte het me de derde plaats te behalen en finishte ik slechts 7 seconden achter de nummer 2.
Na mijn eerste plaats in Almere (tijdrit) is dit mijn eerste podiumplek bij een triathlon. Ik finishte in een tijd van 1.00:00, precies een uur. De snelle tijd kwam mede door de lengte van het fietsparcours, deze was een kilometer korter dan normaal.
Deze uitslag geeft me positieve feedback voor de wedstrijd in Beesd over drie weken en bevestigd de goede vorm.
Sportieve groeten,
Henry Piek
maandag 2 juni 2008
Triathlon Almere 1500m/40km/10km
Afgelopen Zondag stond ik aan de start in Almere. Het ging om een Olympische Triathlon over 1500 meter zwemmen, 40 km fietsen en 10 km hardlopen. Door werkzaamheden voor school vanwege eindpresentaties was ik niet optimaal in vorm aan de start verschenen. Ik had mezelf dan ook als doel gesteld vooral te leren van deze afstand en vooral niet te forceren met het oog op komende wedstrijden en blessures die kunnen ontstaan bij vermoeidheid.
Door de nauwe doorgang naar het zwemparcours wat overigens heel smerig was bij in en uitgaan waren we maar net op tijd aan de start. Ik zat achteraan en wilde net naar voren mijn plekje opzoeken toen het startschot al ging. Ik kon dus van achteraan beginnen met een inhaalrace naar de middenmoot van het zwemparcours. Na 1500 meter was het ploeteren om uit het vieze water te komen. Mijn wissel verliep rustig, en ik stapte op de fiets om te beginnen aan mijn sterkste onderdeel, de fietsproef. Het fietsparcours bracht me de eerste ronde niks dan ellende en bij een fikse hobbel schoot de spons uit mijn drinkbus waardoor ik bij iedere hobbel een scheut Gatorade over me heen kreeg. De bochten waren glad en gevaarlijk dus was het oppassen niet te vallen. Door al dat terugschakelen en afremmen is het moeilijk je ritme te vinden. Na de eerste ronde liep het echter beter en kon ik vol gas gaan op de lange rechte stukken die in het tweede deel van het parcours lagen. Ik had mijn tempo te pakken en wist waar ik moest uitkijken voor slecht wegdek en gladde bochten.
Na een snelle en vooral goede fietsproef was het weer tijd te wisselen van fiets naar loopschoenen. Omdat ik vaak last heb van mijn kuiten was me aangeraden over te stappen naar compressie sokken. Dus het was een mooie kans deze eens te testen in een wedstrijd. De sokken gingen aan en ik was onderweg om de afsluitende 10km te lopen. Bij een splitsing wist een official me niet te vertellen of ik links of rechts moest voor mijn afstand. Ik koos voor de ronde en na 100 meter werd ik door een fietsende official teruggestuurd. Ze hadden me verkeerd gestuurd. Verder liep het lopen goed op een lichte pijn in de schouder na kon ik moeiteloos finishen in een tijd van 2:22.00. Niet heel slecht voor een race die ik niet optimaal startte en waar ik me wilde concentreren op wat zaken die ik tijdens een training niet optimaal kan testen.
Een leerzame dag met een goed trainingsresultaat. Zeker gezien het feit dat ik nog wacht op mijn nieuwe wetsuit welke me sneller moet maken en het feit dat ik niet helemaal fit was. Hopelijk komt mijn wetsuit snel binnen en kan ik mezelf verder blijven verbeteren richting de zomer waarin het allemaal moet gaan gebeuren.
Voor nu was dit weer even een update, volgende week een achtste triathlon in Terheijden waar ik hoop op een sneller tijd dan in Woerden en hopelijk een mooie klassering.
Door de nauwe doorgang naar het zwemparcours wat overigens heel smerig was bij in en uitgaan waren we maar net op tijd aan de start. Ik zat achteraan en wilde net naar voren mijn plekje opzoeken toen het startschot al ging. Ik kon dus van achteraan beginnen met een inhaalrace naar de middenmoot van het zwemparcours. Na 1500 meter was het ploeteren om uit het vieze water te komen. Mijn wissel verliep rustig, en ik stapte op de fiets om te beginnen aan mijn sterkste onderdeel, de fietsproef. Het fietsparcours bracht me de eerste ronde niks dan ellende en bij een fikse hobbel schoot de spons uit mijn drinkbus waardoor ik bij iedere hobbel een scheut Gatorade over me heen kreeg. De bochten waren glad en gevaarlijk dus was het oppassen niet te vallen. Door al dat terugschakelen en afremmen is het moeilijk je ritme te vinden. Na de eerste ronde liep het echter beter en kon ik vol gas gaan op de lange rechte stukken die in het tweede deel van het parcours lagen. Ik had mijn tempo te pakken en wist waar ik moest uitkijken voor slecht wegdek en gladde bochten.
Na een snelle en vooral goede fietsproef was het weer tijd te wisselen van fiets naar loopschoenen. Omdat ik vaak last heb van mijn kuiten was me aangeraden over te stappen naar compressie sokken. Dus het was een mooie kans deze eens te testen in een wedstrijd. De sokken gingen aan en ik was onderweg om de afsluitende 10km te lopen. Bij een splitsing wist een official me niet te vertellen of ik links of rechts moest voor mijn afstand. Ik koos voor de ronde en na 100 meter werd ik door een fietsende official teruggestuurd. Ze hadden me verkeerd gestuurd. Verder liep het lopen goed op een lichte pijn in de schouder na kon ik moeiteloos finishen in een tijd van 2:22.00. Niet heel slecht voor een race die ik niet optimaal startte en waar ik me wilde concentreren op wat zaken die ik tijdens een training niet optimaal kan testen.
Een leerzame dag met een goed trainingsresultaat. Zeker gezien het feit dat ik nog wacht op mijn nieuwe wetsuit welke me sneller moet maken en het feit dat ik niet helemaal fit was. Hopelijk komt mijn wetsuit snel binnen en kan ik mezelf verder blijven verbeteren richting de zomer waarin het allemaal moet gaan gebeuren.
Voor nu was dit weer even een update, volgende week een achtste triathlon in Terheijden waar ik hoop op een sneller tijd dan in Woerden en hopelijk een mooie klassering.
Abonneren op:
Posts (Atom)