Het is bijna zover, de gezelligste triathlon van Nederland staat weer op de rol, namelijk die van Beesd. Wellicht verschillen heel wat mensen hier van mening over maar voor iemand die uit deze regio komt is het toch een belangrijke dag.
Voor mij persoonlijk dus ook, ik maakte twee jaar geleden hier mijn debuut en hoop aankomende zaterdag op de achtste afstand op eremetaal. Veel mensen hadden me liever zien starten op de kwart maar voor mij persoonlijk is eremetaal op de achtste in Beesd een doel dat ik mezelf heb gesteld. Hopelijk vallen de puzzelstukje zaterdag inelkaar en loopt de race zoals ik hem gepland heb.
De afgelopen drie weken heb ik de uren en de kilometers aardig omhoog geschroefd als voorbereiding op Canada. Ik wilde weten hoe mijn lichaam reageerd als het meerdere uren achter elkaar blootgesteld wordt aan hevige trainingsomstandigheden. Ik heb vorige week vooral heel hard en heel veel gefietst maar ook direct na het fietsen gekozen voor een loopje van 5 kilometer op hoog tempo. Door deze koppeltrainingen ga je sneller wennen aan de wissel van het fietsen naar het lopen. Afgelopen maadag besloot ik een uur eerder te stoppen met werken om mijn uitgestelde duurrit alsnog te rijden. Gisteren heb ik ruim 4 en een half uur op de fiets gebuffeld. Het resulteerde in een prima rit waar ik eens goed kon testen welk voedsel tijdens de Ironman 70.3 genuttigd gaat worden en of ik lichamelijk op het juiste niveau zit. Vandaag was een rustige dag en heb ik licht op de hometrainer uitgefietst, geen spierpijn of andere nare bijkomstigheden.
Wel loop ik sinds enkele weken met een slepende en vooral nare voetblessure. Deze blessure geneest langzaam maar heeft geen effect op mijn trainingen, dat is het enige positieve eraan.
Op naar zaterdag en dan zullen we zien of ik mijn eerste echte seizoensdoel kan behalen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten