Daar was hij dan, de finishlijn, een witte streep op het dorpsplein in Beesd. De stap erover was een grote, geen praatje met de speaker maar plat op de grond. Ik lag daar en kon nog niet echt bevatten wat ik zojuist had gedaan. Ik wist wel dat ik tweede was geworden, daar had ik vrede mee.
Het begon diezelfde zaterdagmiddag aan de Linge waar ik me klaarmaakte voor de zwemstart van de 25ste triathlon van Beesd. Om 14:10 uur werden we weggeschoten en probeerde ik via de buitenkant achter de betere zwemmers te geraken. Ik vond de voeten van Gonny en probeerde deze zo lang als mogelijk te volgen. 100 meter voor het keerpunt brak ik en kwam ik alleen te liggen. 200 meter voor het einde zag ik Simone langszij komen en besloot in haar kielzog mee te zwemmen om zo de snelheid erin te houden. Ik kwam het water uit en wist dat ik niet heel erg veel had verloren op de kop van de wedstrijd.
Mijn wissel verliep niet helemaal vlekkeloos maar ik kon vrij snel op de fiets springen en begon meteen een goed tempo te zoeken voor de 43,5 kilometer in het Beesdse veld. Na ongeveer 4 kilometer kwam Waldo over me heen en ik besloot hem te laten gaan, mijn tempo lag iets lager dan dat van hem. Na een halve ronde haalde ik Marc van der Kort, Martijn Keijsers en Richard van Diessen bij. Tactisch besloten ze pas op een lang recht stuk voorbij te steken om gebruik te maken van mijn snelheid. Voor even leken ze te kleven maar gelukkig kon ik ze afschudden en kon ik mijn tempo de tweede ronde omhoog gooien om het gat naar voren te verkleinen en achter me te vergroten. In de derde ronde zag ik Cees Verbeek, Dirk Jan de Jong en Waldo Duin voor me fietsen, alleen Gierman reed daar nog voor. Tandje terug schakelen en er op 100 meter achter blijven was het plan voor de laatste 6 kilometer.
Bij de wissel op het plein in Beesd snel de schoenen aan en mijn GPS horloge om. Ik koos meteen voor een straf tempo en liep in op enkele voorgangers. Na het inhalen van Dirk Jan en Waldo was het net voor het keerpunt Cees die zijn tweede plek aan mij moest afstaan. Tempo iets omhoog en terug naar het plein. Bij het keerpunt was het gat met Marcel wel iets kleiner geworden maar het was nog steeds groot. Mijn broertje rende met me op en schreeuwde me toe dat ik nog harder moest lopen, hier had ik toch voor getraind? Achter me was Martijn Keijsers dichterbij aan het komen en dus moest ik diep gaan en mezelf pijnigen om plaats twee vast te houden. De laatste paar honderd meters zijn op de automatische piloot gegaan tot hij daar lag, die witte streep…
Ik werd dus 2e achter Marcel Gierman die uiteindelijk nog 30sec over had van zijn riante voorsprong (was 3:30). 30sec na me kwam Martijn Keijsers binnen die het podium complementeerde. Natuurlijk had ik de jubileum editie in Beesd graag gewonnen maar Gierman is nog een maatje te groot. Mijn eindtijd van 1:56:05 geeft weer eens aan dat ik enorm veel progressie heb gemaakt, vorig jaar was dit nog 2:03:35. Via deze weg wil ik iedereen bedanken die de moeite nam om te komen kijken, altijd leuk om goed te presteren voor het thuis publiek. Nu even bijkomen en dan volgende week richting Amerika voor de tweede Ironman 70.3 van dit seizoen in Rhode Island.
Met sportieve groeten,
Henry Piek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten