Het is weer even geleden sinds mijn laatste post hier op mijn blog. Na Zwitserland heb ik in overleg met Gonny besloten kalender in te korten met het oog op Ironman 70.3 Rhode Island. Toen ik dit seizoen startte wilde ik zoveel mogelijk wedstrijden doen om ervaring te krijgen. Door de schema's van Gonny begin ik langzaamaan te groeien in de wedstrijden en merk ik dat ik mezelf verbeter. Vorig jaar zwom ik slecht fietste ik snel en veel te hard en liep ik middelmatig. Ik was een goede fietser en door dat ene sterke onderdeel kon ik wedstrijden naar mijn had zetten en leek het resultat behoorlijk of zelfs goed. Ik merk nu dat het juist de kunst is om goed de balans te vinden tussen alle drie de sporten. Ik ben beter gaan zwemmen, fiets nog sneller maar begin ook steeds beter te lopen. Langzaamaan begin ik het spelletje te snappen.
Waar ik vorig jaar nog mensen wilde laten zien dat ik op een redelijk niveau kon sporten ben ik meer van de sport gaan houden en heb ik echt het plezier gevonden in wat ik doe. Het is prachtig als je de mogelijkheid hebt naar andere landen te reizen om daar tussen de beste atleten te strijden. Hoe idioot we ook allemaal zijn er is iets wat ons allemaal samen brengt.
Deze week kwam ik ook de volgende foto's tegen van Ironman 70.3 Boise. Na 70.3 mijl (113 kilometer) liepen twee titanen zij aan zij. Links Craig Alexander die waarschijnlijk 1 van de snelste hardlopers in het Ironman circuit is en rechts Chris Lieto, 1 van de snelste fietsers. Na 113 kilometer werd er dus gesprint, Alexander won met een marge van 2 seconden. Check onderstaande foto's! Dit is wat mijn sport zo mooi maakt, dit is ultiem!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten