Race Report Ironman 70.3 Switserland

Vandaag om 6:30 vertrok ik vanuit het hotel richting de start van de wedstrijd. Om 9 uur, 5 minuten na de professionals zouden wij (mannen 18-24 en 25-29) starten. Ik zit dit jaar in de Agegroup mannen 25 tot 29 jaar, vanwege een wijziging in de regels ben ik op mijn 24e dus al genoodzaakt te racen tussen oudere atleten. Dit is pas mijn tweede seizoen triathlon en sinds enkele maanden krijg ik mijn schema's van Gonny. In Woerden was ik al veel sneller dan ik ooit was dus ik had goed vertrouwen in een degelijke race.

Na het klaarzetten van de fiets en de overige zaken bij de wissel was het tijd om naar het water te gaan. Om 9 uur werden we weggeschoten en begon het rustige water in de Zurichsee te borrelen en schuimen van al het triathlon geweld. Ik had van Marcel (de man die me versloeg in Beesd op de achtste) vooraf wat tips gekregen over zwemstarts en andere zaken. Het zwemmen ging niet onaardig al had ik het gevoel dat het tweede deel sneller was dan het eerste, ik was dus eigenlijk te traag gestart. Mijn zwemtijd bedroeg 33 minuten en 11 seconden. Met aftrek van de 300 meter rennen naar de wisselzone was dit niet onaardig.

In de wisselzone stond een Nederlander me op te wachten, dat was best prettig om even een moment te pakken en dan richting de uitgang te lopen met de fiets in de hand. Marcel stond weer langs de wisselzone en moedigde me aan. Ik stapte op de fiets en begon meteen vaart te maken, immers er waren er al velen voor me het water uit, dat is altijd zo ;) De eerste ronde was voor mij verkennen. Op de dag ervoor hadden Frank en ik het parcour verkend samen met Pieter de Neve, een belgische triatleet die ik ken. Op Witches Hill schakelde we terug en werd er serieus geklommen. Zittend in een vast tempo werkte ik me omhoog langs atleten die op wegfietsen meenden sneller te zijn. Mijn Cervelootje bracht me ook boven en na wat gedaald te hebben mochten we weer klimmen, ditmaal werd de Beast aangedaan. Een hele lange maar minder steile klim richting Goldingen. Na de klim was het weer dalen, ik besloot het wiel te kiezen van twee atleten voor me, ik dacht die weten vast hoe hard je hier kan dalen. Achteraf bleek dat niet zo te zijn. Overal knepen ze de rem dicht, dat deed ik ook. De tweede ronde was het weet de twee klimmetjes op en nogmaals lang afdalen, ik ben eigenlijk vol gas naar beneden gereden en denk dat mijn tweede ronde veel sneller was dan de tweede. Voor een eventuele volgende keer weten we dus dat er veel tijd te winnen is in het dalen. Na 2 uur en 32 minuten zat het fietsen erop en mocht er gelopen worden.

Gonny had me enkele tips voorafgaand aan de wedstrijd gegeven via de mail. Daar stond ook dat de wissels een mooi moment waren even wat te drinken en een gelletje weg te werken dus deed ik dat. Ik begon het lopen met een aardig tempo, ik voelde me goed en kon lekker lopen. Bij de Stairways to Heaven, een idioot hoge trap die je moet nemen stond Frank. Die was trouwens ook op het fietsparcours, ook hij heeft dus gesport ;). Na de trap mocht je dalen en een eind langs het spoor lopen. Bij het spoor werd ik bijgehaald door Pieter die een nette tred hield en langzaam van me weg liep. Ook werd ik ondertussen ingehaald door mannen als Ronnie Schildknecht en andere professionals, dat is altijd mooi ookal lopen ze je met een rotvaart voorbij. Langs het sppor stond Marcel weer om me aan te moedigen en nog even wat tips te geven omtrent de armen. Ik liep langzaamaan terug naar de start om aan de tweede ronde te beginnen. Op kilometer negen stond Frank, die was weer verkast. Bij het start en finish gebied begon ik aan mijn tweede loopronde. De tweede ronde ging niet zo vlekkeloos als de eerste en vooral de trap was een vreselijke martelgang. Ik liep slecht op kilometer 12 tot 16, daarna heb ik mezelf moed ingepraat en ben ik mijn tempo gaan opvoeren. De finish was mooi met veel mensen en vooral het enthousiasme van iedereen maakte de hele race tot een gedenkwaardige en een aanrader voor andere atleten. Op het hele parcour roepen ze je naam, deze staat onder je nummer.

Ik eindigde de race in 4 uur en 50 minuten. Dit was dezelfde tijd als in Clearwater maar goed daar was het parcour plat en hier zaten toch echt wel flinke klimmetjes in. Voor mezelf dus een positieve uitslag vooral mijn halve marathon tijd die met 10 minuten verbeterd is ten opzichte van de laatste halve Ironman. Met nog een maand te gaan is het nog even hard trainen richting de volgende halve Ironman.

Bedankt voor de smsjes en emailtjes van iedereen. Morgen gaan we proberen een garage te vinden om de auto te laten repareren. Of we morgen thuis zijn hangt af van de garage, het zat ons met de auto een beetje tegen dus hopen dat morgen alles geregeld kan worden. Spreek jullie snel weer!

Vanuit Zwitserland de groetjes!

P.S. Het weer vandaag was prachtig, het was warm en tijdens de eerste loopronde gewoon heet. Mijn triathlonpak staat in mijn lichaam gebrand! Gelukkig was het weer goed omdat we zaterdag de hele dag regen hadden.