English version under the Dutch report.
Op zondag 6 mei liep om drie uur de wekker af, uit bed, rondje lopen en ontbijten. Geen rare dingen gewoon de zaken die ik normaal ook doe. Ik was wat nerveus, had in de week voorafgaand geen goed gevoel op de fiets gehad en dat baarde me zorgen.
Met de fiets in de hand liep ik naar de haven van Christiansted op St. Croix. Bij de transitie zone werd iedereen voorzien van zijn racenummer. Ik zette mijn fiets neer en plaatste alles op de juiste plek voor mijn wissels. Het regende al de hele tijd en ook de lucht zag er niet veelbelovend uit.
Om 6:34 werden we net na de professionele dames weggeschoten voor onze wedstrijd. Ik lag in de eerste bocht niet geweldig maar kon toch een goede lijn vinden. Ik zwom in mijn eentje van boei naar boei, links van me zwom een groep die teveel meters maakte. Na het keerpunt werd het iets minder zwaar en kon ik wederom een mooie rechte lijn zwemmen. Ik klom met wat andere atleten van mijn leeftijdscategorie uit het water.
Het regende nog steeds en dus besloot ik geen bril op te zetten. Het fietsen zou zwaar worden aangezien er geen enkele meter vlak is op St. Croix. Ik begon dan ook hoopgevend maar had al snel door dat mijn benen niet de macht hadden. Toen ik in de eerste afdaling al glijdend 4 atleten voor me onder uit zag vliegen bedacht ik me dat veilig terugkeren in Christiansted mijn voorkeur had. Ik nam geen risico’s en dat samen met mijn benen die niet wilde resulteerde in een mat fiets onderdeel. ‘The Beast’ de heuvel in het parcour had ik niet verkend, ik wist wat me daar te wachten stond. De basis van de klim is al steil en met stukken waar 27% staat val je bijna stil. Ik kon al fietsend de top bereiken en ook de rest van het fietsparcour bleef ik op de fiets zitten. Het was zwaar en toen ik terug kwam in Christiansted wist ik dat het loop parcours wellicht nog wel zwaarder zou zijn.
In de wisselzone trok ik mijn schoenen aan en begon aan de 21,1 kilometer. Het lopen op St. Croix is zwaar, en ik wist dat de voorste mannen in mijn age-group te ver vooruit liepen. Vanuit Christiansted loop je naar Buccaneer, een golfbaan waar de parcour bouwer helemaal uit zijn dak is gegaan. Onverharde paden, steile klimmetjes you name it, it’s in there! Ik kon mijn tempo aardig houden en ondanks de enorme luchtvochtigheid liep ik een goede tijd in St. Croix. De laatste kilometer was een lastige maar de finish geeft altijd iets extra’s. Ik kon finishen in 5 uur en 2 minuten, niet helemaal naar mijn zin maar St. Croix is zwaar en dus moet ik deze fantastische wedstrijd maar snel eens over doen!
Na de wedstrijd nog een dag op het strand kunnen vertoeven met mijn neefje Frank, daar ontstond plots het plan om wellicht Cozumel nog eens te doen. St. Croix was een ‘eye opener’ Het heeft me weer even met beide benen op de grond gezet.
Zondag Enschede, geen St. Croix maar zeker niet minder mooi. See Ya!
English version
Sunday the 6th of may, at 3 in the morning I woke up and had a short run before I had breakfast. Nothing weird, just the usual stuff I do before a race. I was somewhat nervous, knowing I had not arrived in the best shape possible. Besides that my legs felt not to good on the training ride with my bike a few days earlier.
With my bike and gear I went to the transition area to get marked. I put my bike into transition and put my gear besides the bike. Went back to the hotel and made sure I was back in time for the race start. It was raining and the weather did not look great.
At 6:34 we where off, after the pro’s we (AG 18-29) swam our 1.9K. I rounded the first buoy in the wrong position but maintained a steady and straight line throughout the course. I thought the swim was not easy with the waves but I did a pretty good job exiting the swim with some other agegroup contenders.
Still it was raining and I decided not to wear my sunglasses. The bike would be a real challenge and I knew I was in for a uncomfy ride on the splendid asphalt in St. Croix. My first pedal strokes where not really strong and there was not the normal feeling and thus strenght I normally have on the bike. In the first descent I saw some athletes crashing and I almost went after them. I decided to take it ‘easy’ and make it back in one piece to transition. The Beast was nice, the grades on the asphalt where very motivating as was the sentence halfway through... I rode up in the sadle not crushing my legs beforehand, I till had to run.
When I returned to Christiansted I arrived in T2 knowing it would get difficult. The course is hard and brutal. From the town you run towards Buccaneer where you run a loop on the golf course. The run is on pavement, dirt and grass making it hard to keep pace. Besides that the humidity did not make it easier. I ran pretty ok for the course I guess and finished my race in 5 hours and 2 minutes. I was somewhat dissapointed about my race and left St. Croix with unfinished business. But I can definitely say that St. Croix is the toughest race I ever did.
After the race we had an extra day so we decided to go to the beacht. While there I came up with the brilliant Idea of racing Cozumel again. St. Croix was an ‘eye opener’ for many reasons.
Sunday a team relay race in Enschede something totally different but very nice. Besides that we have our charity ride in June for the cancer foundation. After that Ironman Switzerland awaits...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten