Gisteren werd er in Enschede gestart in de UTT Triathlon. In de ochtend werk je individueel een hele korte wedstrijd af en daarna in de middag met je team een 1/8e Triathlon. Ons team deed voor de lol mee en zonder enige specifieke training reisde ik af naar Enschede. Ik had volgens mij de afgelopen tijd nergens harder gelopen dan 4:30 per kilometer. Alles ging langzaam en traag de afgelopen weken. Kilometers maken en rustig aan doen, mijn seizoen begint pas na juni.
Enschede was dus een mooie test om te zien of het luie lichaam nog wat kon. Nul parcours kennis en wedstrijdritme zorgden wellicht voor een wat teleurstellende tijd maar ik heb wel genoten. De afgelopen maanden waren niet de leukste en meest makkelijke, mijn studie verloopt moeizaam en dat merk je dan in alles. De lust en het plezier in het sporten ebde wat weg. Na de ochtendserie waar ik best aardig zwom, voorzichtig fietste en voor mijn doen redelijk hard liep vond ik weer plezier in wat ik deed. Het was goed weer bezig te zijn en even alles van me af te zetten.
In de middagserie deden we mee als team. Niet helemaal aan elkaar gewaagd en dus was het dobberen tijdens het zwemmen. Na het zwemmen hebben Waldo en Ik vooral kopwerk gedaan om het team in zijn geheel weer terug naar de tweede wisselzone te brengen. Daarna mochten we nog lopen en finishte we met zijn vieren. Een compliment aan Dick die echt super in ons wiel bleef plakken. Vooraf was hij wat bang om eraf gereden te worden maar hij bleef er maar mooi bij. De dag was gezellig net als het weerzien met vele bekenden uit de sport.
En dan was er nog Lanzarote, een eiland waar getraind werd. Door alle drukte van werk en studie besloot ik samen met een goede vriend naar Lanzarote te trekken. Ik om te sporten en mijn goede vriend om boeken te lezen en aan het zwembad te hangen. Een geweldige combinatie naar later bleek. Door een blessure aan het schoudergewricht niet echt gezwommen in Lanzarote. Ik besloot me te richten op het fietsen en het lopen. Lange tochten door lavavelden tegen de wind in. Ik heb mezelf tussen al die zwarte stenen weer terug gevonden. Ik heb met een glimlach uren op de fiets gezeten en genoten van de vrijheid die de sport me zo af en toe biedt. Naast al dat serieuze gedoe ook wat midgetgolf gespeeld (alle potjes verloren) en poolbiljart (80% van de potjes verloren). Ik blijk niet gemaakt te zijn voor dat soort vermaak.
Nu nog een paar weken tot mijn eindpresentatie, nog even knallen en dan tijd om te gaan doen wat ik leuk vindt sporten!
Met sportieve groeten,
Henry Piek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten