Wedstrijdverslag Wereldkampioenschappen Ironman 70.3 Clearwater, Florida

English version later this week, sorry!

Na 10 dagen acclimatiseren was het echt aftellen naar het WK. Geen wedstrijden meer gedaan sinds Deil omdat ik daar lichtelijk overtraind was geraakt. Ik was wat onzeker, voelde me goed maar kon nergens nagaan hoe ik er werkelijk voor stond.

Om 4:00 uur liep de wekker af en na een ontbijt liep ik naar de transitiezone waar we genummerd werden en onze spullen konden klaarmaken. Het was 5:45 uur toen alles klaar lag en dus besloot ik weer terug te gaan naar het hotel mijn start was immers pas om 8:00 uur. Op de hotelkamer de start van de professionals op de laptop gekeken en nog de laatste bidon weg gewerkt. Om 7:10 was ik op het strand voor mijn eigen warm-up en het aantrekken van mijn wetsuit.

Zwemmen
Om 8:00 uur werden we weggeschoten en wist ik dat het zwaar zou worden. De professionals waren ruim 3 minuten langzamer dan het jaar daarvoor en er lagen inmiddels veel agegroupers uit eerdere waves in het water. Tot de eerste boei ging het niet echt lekker, de golven waren vervelend en had het gevoel geen rechte lijn te zwemmen. Na het keerpunt werd dit erger, de golven waren zo vervelend dat echt iedereen moeite had de volgende boei te spotten. Gelukkig had ik goede voeten voor me en konden we al snel terug richting het strand. Dat lange rechte stuk terug ging super, goed aan mijn slag gedacht en atleten inhalen. Voor mijn gevoel had ik goed gezwommen gezien de omstandigheden en de klok bevestigde dit; 30:31.

T1
Vanwege windstoten vorig jaar was besloten geen rekken neer te zetten maar de tassen op de grond te leggen. Dan kan alles nog zo mooi genummerd zijn maar dan is het toch lastig je tas te vinden. Na wat gepruts tas gevonden, helm op, startnummer om en richting de fiets.

Fietsen
Ik sprong op de fiets in de wetenschap dat dit een snel parcour is. Het is niet vlak zoals iedereen denkt maar wel heel snel. De eerste paar kilometers lopen door woonwijken op dikke stroken asfalt. Ik zocht een ritme en begon zoals gepland mijn voedsel in te nemen. Ik kreeg een lekker ritme te pakken en reed richting het Noorden en wist dat het een mooie rit ging worden. De woonwijk werd een snelweg en daar kon het gas nog iets verder open. Na de tweede waterpost besloot ik nog een tandje bij te schakelen en ging het hard voor mijn gevoel. Ik kon nog harder maar besloot goed naar mijn lichaam te luisteren en het plan zoals van te voren bedacht uit te voeren. Ik moest immers ook nog lopen.

Na een uur en een kwartier kwam ik er achter waarom veel mensen Clearwater haten. Een groep van 49 mannen en 1 vrouw kwam als goederentrein voorbij rijden. Ik mocht aanpikken werd er vriendelijk gezegd. Ik heb daarvoor bedankt en wilde mijn eigen race rijden. Zo ben ik onderweg meer groepjes of groepen tegen gekomen. Sommige haalde ik in en natuurlijk werd ook ik ingehaald. Ziet er maf uit als een Aziaat op een wegfiets je voorbij komt in zo’n peloton.

Ik reed de brug over en maakte mijn schoenen los voor het laatste onderdeel.

T2
Weer zoeken naar mijn tas, sokken aan, petje op snel naar de wc en gas op de benen.


Lopen
Ik vond snel een lekker tempo en voelde me sterk. Eigenlijk was ik gewoon met mijn beste wedstrijd bezig voor mijn gevoel. Ook de brug op ging makkelijk en naar beneden zo niet nog prettiger. Het was druk op het parcour en toen ik enkele atleten inhaalde stapte ik op een fles waardoor er een pijnscheut door mijn voet en enkel schoot. Op dat moment had ik nog nergens last van en ging ik vrolijk verder met waar ik mee bezig was, lopen in een mooi tempo. Maar naar mate de kilometers verstreken werde de klappen op het asfalt pijnlijker. De kilometer tijden liepen op en ik zag het alweer voor me; wandelen en een drama halve marathon tijd. Het lopen was niet super na mijn aanvaring met de fles maar toch wist ik 1:33:49 te klokken, dat heb ik nog nooit gelopen in een 70.3. De laatste kilometers deden zeer maar het finishen in Clearwater blijft mooi.

Na afloop naar de Med Tent om mijn voet na te laten kijken. Daar heb ik anderhalf uur gezeten. Eerst was ik teleurgesteld want wat als ik die fles nu niet had geraakt? Had ik dan nog harder gelopen? Nu ik dit typ ben ik wel trots op mijn prestatie, ik heb nergens last van en voelde me echt de hele wedstrijd sterk en super. Dat is dus voor een volgende wedstrijd alleen maar positief. 2 jaar geleden was mijn tijd hier 4:50:59. Ik heb dus progressie gemaakt en daar draait het om!

Mijn eindtijd nu was 4:28:12 we gaan dus de goede kant op!