3e plaats in Aalsmeer

Het was vroeg vanochtend, om 7 uur liep de wekker af en mochten we ontbijten en afreizen naar Aalsmeer voor wellicht de laatste triathlon van het seizoen. In de uitslagenlijst van vorig jaar prijkte snelle mannen en ook dit jaar deden zij weer mee. Een podiumplek was dus niet zo vanzelfsprekend vandaag.

Aangekomen in Aalsmeer had ik alle tijd van de wereld. Ik was bewust vroeg vertrokken omdat ik merk dat dit goed bij me werkt. Een beetje muziek luisteren en lekker de omgeving rond de start en finish nog eens goed bekijken. Ik reed met de fiets naar de zwemstart waar ik mijn wissel voorbereidde. Door een attente vrijwilliger werd ik erop gewezen dat mijn loopschoenen in een ander parc fermee moesten staan. Shit dacht ik daar gaat mijn voorbereiding en planning, de tijd begon te dringen. Met 40 per uur terug naar de andere wisselzone, schoenen klaargezet en weer met 40 in het uur terug naar de zwemstart. Mocht weer achteraan sluiten in de rij en mijn fiets werd wederom gechecked. Snel de schoentjes vlak zetten met elastiek en het pak aan. Met 10 minuten te gaan even ingezwommen en mezelf op de tweede startrij geposteerd. De favorieten van vandaag werden even voorgesteld aan het publiek. Gelukkig zat ik er niet tussen dus had ik geen extra last mee te dragen ;)

Om half elf werden we weggeschoten, na 150 meter gas geven in het water zat ik zowaar achter de betere zwemmers en probeerde ik de voeten te volgen welke voor me zichtbaar waren. Op het keerpunt ging het echter mis, de hoge golven maakte het ademen lastig en precies op het keerpunt kreeg ik een liter water binnen. Ik viel stil en 10 man zwom over me heen. Ik raakte aardig in paniek en kon na wat dobberen weer aansluiten. Ik klom het water uit en had geen besef van tijd, het zal niet slecht geweest zijn maar het had zonder die golf wellicht sneller gekund. Dan maar snel wisselen en vol gas op de fiets.

Ik liep de wisselzone in en had in no-time mijn pak uit, pakte de fiets en liep het parc fermee uit. Ik wilde op de fiets springen om in mijn schoenen te schieten maar de elastiekjes waren gebroken. Wat er toen gebeurde leek op de actie van Chris Mccormack die zijn helm niet opkreeg en maar bleef proberen. Ik stond daar maar te roepen, kom op, kom op, kom op. Uiteindelijk trok ik mijn schoen van het pedaal trok hem aan en sprong nogmaals op de fiets. Een tragere wissel dan deze kan ik me niet herinneren. Getergd door mijn zwemprobleem en het wisseldrama gaf ik vol gas. Met 43 km per uur denderde we de eerste 2 kilometer. Tegen de wind in hield ik het gas vol open en besloot eventuele gevolgen later wel te bezien. Het parcour was ongeveer 6,8 kilometer lang en dus moesten we drie rondjes fietsen + een aanloop stuk. De eerste ronde was het verkend raken met het rondje en de twee die volgde gingen zonder enig benul en maar met 1 doel, zo hard mogelijk en zo snel mogelijk naar de kop van de wedstrijd. Na 3 ronden mochten we gaan wisselen en kwam ik in een vrij leeg parc fermee terecht.

De wissel verliep snel en met de loopschoenen aan begonnen we aan 5 kilometertjes hard lopen. Ik haalde al snel een andere atleet bij en volgde hem een kilometer waarna ik besloot door te trekken en te zien waar dat me zou brengen. Ik heb de rest van de twee rondjes gewoon hard doorgelopen en eigenlijk nooit iemand voor me gezien. Ik kwam de finish straat in waar ik uiteindelijk als derde binnen kwam. Een mooi resultaat waar ik echt tevreden over ben.

Op dit moment zijn er nog geen uitslagen en tussentijden dus die post ik later nog wel. We stonden dus weer op het podium, niet verkeerd, het begint zo stiekem aan te wennen.

Met sportieve groeten,

Henry Piek