Vanochtend om 02.50 uur liep de wekker af. Na een ontbijt en een douche liep ik met mijn wetsuit bag (zwart) en mijn morning clothes bag (groen) naar de auto. Met de auto reed ik naar Providence, het regende een beetje, dat stond echter in geen verhouding tot wat er gevallen was. Ik werd er zelfs wakker van rond een uur of 2, windstoten en dikke druppels vielen er toen uit de hemel. In Providence parkeerde ik de auto in de Mall, vanwaar het 3 minuten lopen was naar de Bus terminal. Om 04.00 uur vertrokken we richting Roger Wheeler State Beach waar de zwemstart was.
De busreis was een mooie gelegenheid om nog even muziek te luisteren en de ogen te sluiten. De reis duurde 50 minuten. Het was koud dus had ik genoeg kleding mee genomen om mezelf warm te houden. De set up van de transitie was zo gepiept, de bandjes even laten op druk laten brengen door de mensen van Ironman, hun bike mechanics reizen door heel Amerika mee met het Ironman circus. Omdat iedereen op tijd uit de wisselzone moet zijn roept de speeker om de vijf minuten om hoe lang je nog hebt, dat was ook zo met de morning clothes bag die je moest inleveren om 6.00 uur. Mijn start was pas om 7.00 uur dus een uur in de kou staan was geen optie. Dan het wetsuit maar vast aan en op die manier warm blijven.
Zwemmen
Omdat door de wind de boeien waren weg gedreven werd de start 25 minuten uitgesteld. Na lang wachten werden we weggeschoten in water dat zo van zichzelf al leek op een wasmachine. De golven waren hoog en soms kreeg je veel water binnen, het werd moeilijk ademhalen zonder water over je heen te krijgen. Ook het lokaliseren van boeien werd een missie. Na een kleine 500 meter vond ik voeten die goed navigeerde en een mooi tempo zwom. Ik heb dus mooi mee gezwommen en stond met 29 minuten en een beetje op land, met de landgang naar de matten daarbij opgeteld 30 minuten en een beetje. Dat was een positief signaal voor mij omdat zwemmen rond de 30 minuten moet kunnen maar me nooit was gelukt. Na een snelle wissel was het tijd voor tactisch fietsen.
Fietsen
De wind stond gunstig in de rug en ik wist van de parcours verkenning dat de eerste 12 kilometer vlak en snel waren. De hamer ging er dus op en we konden al snel diverse atleten oppikken. Na 12 kilometer werd de weg die vlak was heuvelachtig. Het was zoeken naar de juiste cadans en hartslag. Ik wilde niet alles geven met het fietsen omdat het looponderdeel echt megazwaar zou worden. Ik reed dus net iets onder mijn kunnen maar kon lekker ronddraaien. De benen die ik niet had in Beesd waren er nu wel. Het fietsen ging als een speer en op sommige afdalingen ging het ruim 75km per uur. Het asfalt was goed en de heuvels deden me geen pijn. Soms was het moeilijk om snellere atleten te laten passeren al kon ik die wel op 1 hand tellen. Ik wilde een evenwichtige race rijden en niet de motor voortijdig opblazen. Na 90 kilometer stond de teller op 2 uur 24 en een beetje. Inclusief twee wissels startte ik het lopen na 3 uur racen.
Lopen
Bij de uitgang van de wisselzone was het druk, veel publiek schreeuwde voor iedereen die had bedacht deel te nemen. Mijn lopen begon voortvarend maar bij de klim (7% over 300 meter) kwam ik erachter dat het wel eens een zware halve marathon kon worden. Het hele loop parcours was vals plat, met natuurlijk hier en daar een daling. Het lopen ging de eerste ronde goed. De tweede ronde hakte de berg er echt in, ik hield vol met rennen maar het ging niet zo voortvarend meer als eerder die dag. Ik had mezelf voorgenomen om focus te houden en tempo. Ik heb eigenlijk voor mijn doen best sterk gelopen maar de heuvels maakte het er niet makkelijker op. Het loopparcour is naar mijn idee echt veel zwaarder dan dat in zwitserland waar ik 1:39 liep. Mijn doel, finishen in 4 uur en 40 minuten was na de afdaling niet meer haalbaar.Net voor de finish lag nog een venijnige klim die de jus uit mijn benen haalde. Op karakter liep ik de laatste honderd meter maar ik was echt leeg. Ik finishte in 4 uur 41 minuten en 15 seconden. Na de finish was er alleen pijn, ik was echt helemaal leeg, iets wat me nog nooit eerder is overkomen. Ik heb alles gegeven en denk dat ik mijn race goed heb ingedeeld.
17e in mijn agegroup van de ruim 100 atleten. Als benjamin in deze klasse ben ik dus tevreden. Met een 120e plaats overall van de 1800 atleten kan ik ook tevreden zijn. De kwaliteit van het veld was hoog, vorig jaar was deze tijd goed genoeg voor een slot voor Clearwater, door de toevoeging van Kona Slots waren de tegenstanders een maatje te groot voor me. Het viel me vanmorgen in de wisselzone al op dat ik niet meer race tegen studenten en jonge ventjes, mijn agegroup heeft echte atleten in de gelederen waarvan sommige zelfs kans maken op een professionele carrière in Amerika.
Verder was het een mooie dag die gelukkig droog was en waar ik niet lek reed. Ik heb zeker 50 man langs de weg zien tobben met hun bandjes en tubes. Na het fietsen kwam de zon er doorheen en werd het zelfs erg heet.
Nu ga ik stoppen, ben gesloopt en erg moe (goed teken). Verder mijn fietsje inpakken en vanavond heel ongezond eten. Mijn lichaam schreeuwt om rust, voedsel, suikers, vocht en nog veel meer!
Bedankt wederom voor emails, smsjes etc. Ook een woord van dank aan sponsors, Gonny voor de schema’s en mijn ouders. Trainen voor een race moet ik zelf doen maar zonder deze mensen haalde ik niet uit de sport wat er voor mij in zit.
Vanuit Amerika zeg ik over en uit!
Sportieve groeten,
Henry Piek
Race details:
Zwemmen: 30:32
T1: 1:45
Fietsen: 2:24:47
T2: 2:46
Lopen 1:41:25
Totaal: 4:41:15
M25-29 17/100
Overall 120/1800
Geen opmerkingen:
Een reactie posten